Ogród Jane Austen

Cudny dzień się zaczyna
Takie wieść - może już dziś będą napisy do 2 odcinka?
Już nie mogę się doczekać
Obejrzałam te zdjęcia z ekranizacji z 1980 roku - wydaje mi się jednak , że ja w pamięci mam jeszcze wcześniejsza wersję

Obawiam się , że Darcy jakby nie wygladał to i tak się podobał to juz taki typ którego kochaja wszystkie kobiety
Rzeczywicie ci aktorzy wygladaja dziwnie , ale też te produkcje były inne od tych obecnych
Zdecydowanie wolę dzisiejsze

Ja tez mimo wszystko darze ta wersje sentymentem, dzieki za link

Oki, Al, ja tez czekam na napisy
No to teraz powiedz, co to za artykul

Obejrzalam te stronke, na której są zdjęcia ze starej wersji D&U i stwierdzam, że wcale nie jest tak źle. Jako fanatyczka twórczości Jane Austen chętnie obejrzałabym również tę wersję :-) Pamiętam, że mój pierwszy kontakt z powieściami JA miał miejsce gdzieś w połowie lat 80. Oglądałam jako dziecko serial na podstawie Mansfield Park. Najbardziej utkwiły mi w pamięci dwa fragmenty - sceny z wyprawy do majątku pana Rushwortha i ciotka Norris wysyłająca Fanny w upał po róże. Wtedy jeczcze nie wiedzialam, jak bardzo pokocham te książki. :-)

Oki, Al, ja tez czekam na napisy
No to teraz powiedz, co to za artykul

Gosia podaj swój e-mail chcę Ci wysłać napisy.
Monika, Eva, Caitriona Wam już wysłałam.
Dziewczyny podawajcie swoje e-maile!!!
Robicie mi trudności.
Nie wiem kto jeszcze chce napisy do drugiego odcinka.
Mój e-mail
gitka.sz@wp.pl

Caroline Tobie też wysłałam.

A ja będę się uśmiechać ładnie o napisy do obu części Jestem trochę do tyłu :oops:

naryaa@interia.pl

Wiecie co? Z powodu tych tłumaczeń wyoglądałam ten serial już prawie na śmierć i teraz już chyba mogę się podzielić swoimi refleksjami, o ile Was one interesują ;-)
1. BARDZO mi się podoba to, w jaki sposób zostały pokazane wzajemne relacje Johna i jego matki. Obydwoje są cały czas tak zacięci, wyglądają jakby byli zrobieni ze stali, a kiedy tylko się do siebie zbliżają miękną jak wosk. Bardzo mnie wzruszają te sceny kiedy ona kładzie mu dłoń na twarzy, a on jak małe dziecko przechyla głowę wtulając się w tą dłoń. Kiedy mówi jej: nikt mnie nie kocha, poza tobą, to mi po prostu serce pęka, tak jak jej, co się wyraźnie wyczuwa.
2. Pewnie dlatego też takie wrażenie robią te sceny kiedy zacięta twarz Johna rozjaśnia się na ułamki sekund prawie, w chwilach kiedy spogląda na Margaret, na Matkę, na tego małego Bouchera, którego adoptował Higins, wtedy przelatują mu przez twarz takie cienie zabłąkanego uśmiechu. No i pewnie też dlatego kompletnie rozkłada mnie finałowa scena, kiedy on jest już tak totalnie rozanielony. Nie wiem jak Wy, ale ryczę jak napłaczliwszy z bobrów, i sama się sobie dziwię, bo właściwie nie jest to scena do płaczu jeno do szerokich uśmiechów usatysfakcjonowanej widzki ;-) Jak ją już zacznę tłumaczyć, to albo ją oswoję albo zrobię tymi potokami łez jakieś zwarcie w klawiaturze ;-)
3. Uwielbiam postać Higinsa. Może to dziwne, ale jest takim typem człowieka przed jakim padam na pysk. Uczciwy, szlachetny, pełen godności osobistej, opiekuńczy, odpowiedzialny. Boże gdyby taki mi się oświadczył, to (jakbym go trochę odchudziła) poszłabym za nim na kraj świata. John też jest uczciwy, ale potrafi być bezwzględny, nie mam do takich ludzi zaufania, a nie będzie całe życie taki urokliwie piękny ;-)
Nie podobał mi się w tej scenie kiedy wyszedł do robotników w trakcie strajku, stanął na tym balkonie z założonymi rękoma, całą postawą mówiąc, jestem kimś osobnym, nic ode mnie nie dostaniecie, wasz los nic mnie nie obchodzi, i w dodatku kiedy wrzeszczy zza ramienia Margaret NIGDY! to juz go zdecydowanie nie lubię - taki zaperzony dupek. Ale w ogóle to mogłabym go na okrągło oglądać spacerującego po Helstone i na peronie ;-)

....i w scenie gdy stanął przed robotnikami był własnie kimś innym. Człowiekiem z inna pozycją - tak było choć my nie musimy sie z tym zgadzać.
Stanął odważnie przed oszalałym tłumem, nie kręcił i nie kluczył tylko wrzasnął to co myslał. Kocham Johna Thortona

Caitriona.
Jesli chodzi o mnie, to spotkanie nasze dzis aktualne.
W wiadomym miejscu i o wiadomej porze (17.00-17.15).

Świetnie! Bardzo się cieszę Gosiu i będę na 100%.
[dla ułatwienia: będę w czerwono-czarnej kurtce ]

Alison ja nie chcę polemizować
Myślę , że jedni bedą to tak interpretować inni zupełnie inaczej
I dobrze przynajmniej jest z kim porozmawiać
Ale John zył w troche innych czasach niż my
I był jednak panem ,a robotnicy byli nikim
Myslę , że nie krył się za plecami Margaret był jej wystąpieniem zaskoczony , bo czy tak zachowywały się wtedy kobiety? Wystarczy popatrzec na jego siostrę. Myslę , że była typową przedstawicielką swojej klasy
Czy John był rozdygotany??
Z pewnością .Przecież byłby głupcem gdyby nie zdawał sobie sprawy z siły tłumu- odpowiadał za życie Irlandczyków nawet jesli byli to zwykli robotnicy.
Był mądrym, przewidujacym człowiekiem. Przypomnij sobie scenę z filtrami jak uzasadniał ich instalację.
A Higgins jest wspaniały . Ale też ma swoje słabosci . Topi robaka za ostatnie pensy które mu zostały

Te kwiaty to oczywiście Alison dla Ciebie

O matko, jak mogłam ich nie zauważyć!!! Tzn. że są całe dla mnie!! 8O
DZIEKUJĘ!!!
Takich pięknych róż to ja już do końca życia nie zobaczę, ani sobie już na takie niczym nie zasłużę ;-)