Ogród Jane Austen

Nie rozumiem czemu tak dziwnie oceniasz swoje poczucie humoru
Ale wymieniłaś wątki książkowe, w tej nowej ekranizacji zdaje się ich nie ma (a szkoda :-() Muszę sobie ją jeszcze raz obejrzeć bo za jednym razem to trudno wyłapać wszystkie smaczki.
Z filmu przypominam sobie jeszcze jedną scene, która mocno mnie rozbawiła - pan Collins na ugietych nóżkach z miną przerażonego ratlerka stojący przed obliczem lady C. i paluszkiem nieśmiało wskazujący miejsce gdzie powinna stanąć jego małzonka :-))))))))

Mnie się jeszcze podobała mina pana Collinsa jak omal nie dostał zawału serca ze strachu kiedy Lizzy próbowała odmówić popisów na piano-forte w Rosings. No i ta jego orientacja w cenach nieruchomości i wyposażenia wnętrz! ;-)
Chyba pan Collins jest najbardziej komediową postacią tej ekranizacji. W poprzedniej do tego miana pretendować mogły jeszcze pani Bennet i lady C. W tej bynajmniej. Chociaż i poprzedni pan Collins podobał mi się bardziej. Płakałam ze śmiechu jak on rozbijał się w tańcu na balu w Netherfield, albo jak ruszał spod domu w odwiedziny do Bennetów i omal nie spadł z kozła, no i jeszcze ten jego absolutny brak samokrytycyzmu kiedy cala rodzina darła z niego koty przy obiedzie na czele z papą Bennetem, a on pozostawał w samouwielbieniu. Słodka postać...
Ciekawe, że i pastor Eliot został tak karykaturalnie pokazany przez JA. Czyzby miala cos przeciwko duchownym? No, Edmund w Mansfield Park trochę ratował ten nędzny wizerunek, ale i jemu zdarzyło sie porządnie wygłupić ze swoim chybionym uczuciem, więc w sumie tez go trochę ośmieszyła....

..... u mnie najwieksze salwy smiechy zbiera jak zwykle pastor Collins .... w wersji 2005 usiłoojący przedstawić sie plecom pana Darcy ....

Niestety zaobserwowano ciężki nawrót choroby L
Odkąd pojawiam się na tym forum i po obejrzeniu nowej ekranizacji, znowu mam łóżko obłoĹźone wiadomymi książkami, a dziś pół dnia zamiast robić to co zaplanowałam przesiedziałam oglądając serial, bo nowego filmu jeszcze nie mam w kompiku. Jak na mnie patrzą w domu, nie powiem.Tragedia! Ja naprawdę mam duĹźo pilnej pracy, ale jak tu ją wykonać jak pan Bennet wygaduje – (po ucieczce Lidii) – matka nie wychodzi ze swojego pokoju? No tak, to przydaje nieco elegancji naszej sytuacji...MoĹźe ja teĹź zamknę się u siebie w szlafroku i szlafmycy i będę wszystkim sprawiał tyle kłopotu ile się tylko da....
Albo – Kitty jak przez 10 lat będziesz grzeczna, to zabiorę cię do teatru... J
Czy zastanawiałyście się kiedyś na czym polega fenomen JA? Pewnie gdzieś ktoś o tym juĹź napisał jakąś rozprawę, ale ja jakoś nie potrafię tego sprecyzować. Mam naprawdę kilku ulubionych autorĂłw – Czechowa, Marqueza, Alliende – a mimo to, do Ĺźadnego z nich nie potrafię tak wracać ni z tego ni z owego i natychmiast zapadać się w lekturze zapominając o boĹźym świecie. Czy jest na to jakieś lekarstwo?! Kiedy zobaczyłam przegląd osĂłb zarejestrowanych w Republice Pemberley to zdębiałam! Kobiety róşnych zawodĂłw, w tak róşnym wieku, z róşnych kręgĂłw kulturowych, wszystkie tak samo odjechane na punkcie kilku książek. Na czym to polega??? A najgorsze, Ĺźe wygląda na to, Ĺźe z tego się nie wyrasta, znaczy, Ĺźe to nie przechodzi z wiekiem...Przyjdzie juĹź do końca Ĺźycia zostać takim niezrozumiałym odmieńcem. Dobrze, Ĺźe choć Wy jesteście. Siostry....człowiek przynajmniej nie Ĺźyje w poczuciu, Ĺźe something’s wrong with me ;-)

A mnie sie podobają subtelne nawiązania do DiU '95. Np. ta scena ze świeczka przy lustrze. Skojarzenie nasuwa sie samo

Ależ oczywiście, na tę świeczkę to już nawet w trailerze zwróciłam uwagę.

Podoba mi się. To taki niejako hołd złożony tamtemu serialowi. Kto ma to zauważyć - zauważy i chyba go to ujmie. A kto nie zauważy - hmm. Jego strata.

to faktycznie było świetne!jeszcze Pani Bennet ktora gonila w polu Lizzi po oswiadczynach Collinsa...tak się fajnie wydzierała:-) i te gąski.....trąci wioską;-)

A co powiecie o scenie kiedy Bingley ćwiczył na Darcym oświadczyny??

A tez była bardzo sympatyczna Szczególnie postawa Darcy'ego - miał cierpliwość i rozumiał zdenerwowanie przyjaciela.

Bingley przez cały film robi wrażenie strasznej gapy, już od pierwszej rozmowy z Jane, kiedy się plącze
Ale budzi sympatię

No tak ludzki do bolu!Smieszna była również jego wizyta w pokoju w którym leżała Jane...tak się wtedy cieszył,że się rozchorowała;-)

Zgadzam się z Tobą, Alison. Sprawiał wrażenie takiego wiejskiego głupka. Gdybym nie znała książki i poprzedniej wersji filmu, to dziwiłabym się że ktoś taki jak Darcy może przyjaźnić się z takim "inteligentnym inaczej" :-)