Ogród Jane Austen

Z prawdziwą przyjemnością czytałam wasze wytłumaczenia, skąd się wzięły wasze nicki Gratuluję pomysłowości i naprawdę dobrego gustu

Mój nick to nazwa mojego ulubionego kwiatka (rośliny) - Orchideii

Nela- tak zdrabniamy imie naszej córci, a ma na imię Kornelia.

No to teraz ja Miałam ochotę zadać Wam to jako zagadkę, ale nie będę się wygłupiać ( a przynajmniej nie tu ;p )

Swego czasu posiadałam nick Kim_kim, który wziął się z tego, że od lat wszystkie dzieci w mojej rodzinie tak na mnie wołały, nie mogąc wymówić "Kinga". Ostatnio stwierdziłam że zrobiłam się na ten numer trochę za stara i zmieniłam nicka...

Obecnie można się na mnie natknąć pod mianem Tissaya, albo Rosenblaetter. Pierwszy nick pochodzi z "Wiedźmina" ( toż to istna kopalnia pięknych imion! ). Tissaia de Vries to w powieści Sapkowskiego czarodziejka, pełna godności i troski, która jakoś zapadła mi od czasu lektury w pamięć...niestety jako że popełniła samobójstwo, z czasem zrezygnowałam z tego nicka (kobieta zmienną jest..). Cień jakiś się za mną ciągnął

Rosenblaetter natomiast, jest to tytuł mojej ukochanej piosenki niemieckiego genialnego wokalisty i tekściarza Xaviera Naidoo, (dla nieszprechających: "rosenblaetter" to po prostu "płatki róż" ). Słucham bardzo dużo niemieckiej muzyki, z tego prostego powodu, że gdy się już przyzywczaić do twardości języka naszych zachodnich sąsiadów, a do tego poszperać gdzie trzeba, to owa niemiecka twórczość okazuje się tysiąckrotnie lepsza niż jakiekolwiek polskie dziadostwo...przyznaję to dość niechętnie. Sama piosenka jest z resztą dwujęzyczna i naprawdę pięknie poetycko pisana...rzadko kto pisuje w takim tonie

("In the grace of your presence may I say these words: If ever you should need me, I am at your service...")

Mogę Wam podać więcej tekstu, tylko po co Nie wiadomo zbytnio, czy to do kobiety, do Matki Boskiej, czy też do innego obiektu Wyobraźnia mówi każdemu co innego
Czar piosenki tkwi dodatkowo w fakcie, że nie została ona nigdy oficjalnie wydana, są tylko strzępki koncertowe nagrywane przez nas, fanów-maniaków...stąd specyficzna aura wokół niej ;D
Koniec tajemnicy

Hmmm...
RiLLa to bohaterka książki "RiLLa ze Złotego Brzegu", córka Ani z Zielonego Wzgórza.
Nick wybrałam bo po przeczytaniu tej książki jak nigdy płakałam przez kilka godzin

no to w takim razie przebiśniegi zapowiadaja dla mnie tę gorszą częśc roku.
Nie znoszę słońca i ciepła. Źle się czuje, jestem niezwykle rozkojarzona, ciągle boli mnie głowa. I nie znoszę być spocona!!

... a i tak wszystko zostało w rodzinie...

Alegria i owszem, ale słabiutka. W upały skacze mi bardzo ciśnienie. Deszcz mi nie przeszkadza, ale słońce - jak najbardziej.
Poza tym mam jasną karnację i aby uniknąć poparzeń musze łazić nna solarium - a to boli mój porfel...

A ja wcale się nie opalam jak pójdę na plażę to zawsze jestem poparzona, a potem zero opalenizny. Solarium nie cierpię, a od samoopalacza dostaję gorączki. Więc zawsze wyglądam jak trup lub mam śnieżnobiałą cerę, jak kto woli

A najbardziej lubię złotą, polską jesień, najlepiej jak wieje...ach ten wiatr we włosach

Tylko że ostatnimi laty to jesieni w zasadzie nie ma! Jakieś marne parę dni; a jak przestawi się czas na zimowy - to już czarna rozpacz aż do marca Jest zimno i trzeba chodzić w skarpetkach

W zeszłym roku jesień była do końca grudnia, a dwa lata temu - dopiero w grudniu p[rzyszły mrozy (za to jakie!!!), tak wiec Marijo - nie jest tak zle

no tak Wipsanio, u Ciebie dodatkow latem sytuacja ekstremalna jest...

I masz co trochę festiwale )))
I tyle zróżnicowanych warstw społecznych. Jakie wspaniałe obserwacje możesz poczynić )).

Aune - w fińskiego "Agnieszka". Czyta się niemal tak jak się pisze, tylku literkę "u" wymawia się troszeczkę jak "ł". Funkcjonuję sobie pod takim nickiem z racji tego, że mam słabość do Finlandii. Nigdy tam nie byłam, choć jest moim marzeniem zwiedzić ten kraj. Na razie jednak mogę sobie ją podziwiać w przewodnikach turystycznych. Moja prapraprababcia była Finką, stąd moje ciągoty ku Północy

Moje Ika to również pamiątka "rodzinna" - moje młodsze rodzeństwo, zanim nauczyło się porządnie mówić tak skracało moje imię - Iwona ... punkt dla nich, zmiana w pełni przeze mnie akceptowana, bo obdarowanie mnie tym imieniem nie było najlepszą decyzją moich rodziców Zresztą do dziś dnia bywa, że tak właśnie się do mnie zwracają i jest to niezwykle miłe ...
Dodająć 74 nie błysnęłam oryginalnością - to rok mojego urodzenia