Ogród Jane Austen

Nie byłam jeszcze na filmie, widziałam tylko zwiastuny. Ale zauważyłam takową scenę i, prawdę mówiąc, myślałam, że tą kobietą była panna Bingley. Wtedy to zaskoczenie Elżbiety byłoby jasne. Również więc zafrapowała mnie scena opisana przez dzika i zastanawiam się, czy druga propozycja nie jest aby słuszna? Czy ktoś rozwieje nasze wątpliwości? :?

Pamiętam tę scenę. Lizzy słysząc muzykę podchodzi do drzwi i, ponieważ są nie zamknięte, widzi grającą na klawikordzie kobietę. Moim zdaniem ucieka, gdy widzi pana Darcy. Jest zszokowana jego widokiem, bo przecież miało go tam nie być! Wstydzi się tego, że zwiedzała jego dom. Każda z nas na jej miejscu w tej chwili czułaby się głupio. Pamiętaj, Dzik, że na wcześniejsze pytanie, czy panienka Georgiana jest w domu, nie padła odpowiedź. Więc do końca nie było wiadomo, czy jej nie zastanie. Dziwi mnie coś innego. Z dalszych scen wynika, że wujostwo Lizzy pojechało do gospody, a ona poszła pieszo. Nie dziwiło ich to? Skąd wiedzieli, że Lizzy poszła piechotą? Nie bali się o nią? To było trochę głupie i naiwne.

A pamietacie moze czy byla scena ze Lizzy dowiaduje sie ze to byla jego siostra i jest zaskoczona? Byc moze wymyslilem sobie taka scene

Dziku ja nie pamiętam takiej sceny, wle wiesz, jak się czytało i oglądało D&U te parę razy można ulec sugestii. Dla mnie ten uścisk był bratersko-siostrzany, a popłoch Elżbiety wynikał jedynie z niezręczności sytuacji.

Ogladalem ta scene jeszcze kilka razy i zaczynam przekonywac sie do pierwszej opcji

Dla mnie ta ucieczka w ogóle była niestosowna. Wcale, a wcale. Prawdziwa Lizzy (mam na myśli książkę oczywiście) tego nie zrobiła i nie zrobiłaby.
Jest to trochę nielogiczne postępowanie, ponieważ Lizzy jako tako już ukazana wesołą, rubaszną pannicą, a tu nagle taki.... wstyd? Zmieszanie? Przerażenie? Nie... To nie leżało w ogóle w zakresie zachowania i umysłu panny Bennet.

A ja zawsze odnosiłam wrażenie, że owszem, bardzo chciała uciec, ale się powstrzymywała i nie tylko dlatego, że akurat pan Darcy był już zbyt blisko czy coś w tym stylu. W każdym razie nie wprowadziła tego tak... bezczelnie w czyn.

Z tym się jak najbardziej mogę zgodzić. Wg. mnie wtedy jeszcze Lizzy nie ciągnęło w żaden sposób do Darcyego - to się zaczęło krótko po tym, kiedy pokazał na co go stac

Przede wszystkim Lizzy darzyła go niechęcią, a jego zachowanie było co najmniej zniechęcające. I jak wiemy, miała taką cechę, że mówiła co myślała - mam tutaj na myśli słowa, kiedy mówi mu, że jest ostatnim facetem którego mogłaby poślubić i nie jest w stanie oświadczyć się jej w taki sposób, żeby zostać przyjętym.
Dodatkowo doszła jeszcze wściekłość za to, że odciągnął Bingleya od Jane.

Ja myślę, że dopiero po pobycie w Pemberley, kiedy był miły, uprzejmy i pokazał klasę (jak to sam określił - pokazał, że nie żywi urazy za przeszłość) zaczęła o nim cieplej myśleć...

Generalnie to powinno zmieniać się już po przeczytaniu listu od Darcy'ego, po pierwszych oświadczynach, ale jeśli mówimy o adaptacji to właśnie po Pemberley, racja...
Ale i tak podtrzymuję, iż Darcy wiele razy pokazywał, bądź dawał jakieś "znaki", które świadczyłyby, iż admiruje Lizzy. Tylko nam łatwiej, bo z boku patrzymy... a jej...

"Everyone's fool in love" i tego typu sprawy. Prawda, że Lizzy z początku nie interesowało zupełnie, na kogo pan Darcy patrzy podczas balu etc.

No raczej ją to w ogóle zawsze interesowało, skoro także lubiła sobie na niego "popatrzeć"... :devilish: Sama jeszcze nie wiedziała, że się zakochała... W końcu kto się czubi, ten się lubi..