Ogród Jane Austen

Czytałam wszystkie oprócz 5....
A co wy na to:
http://ksiazki.wp.pl/wiadomosci/id,3171 … mosc.html#

A czytałaś "Marię Antonię" Zweiga?

Czytałam, mam nawet książkę (i imię z bierzmowania z inspiracji - Antonina ;-))

A ja chodzę sobie koło Irene Nemirovski
}Francuska suita" - tyle, Ĺźe nie wiem czy warto....hm

Dzieło odnalezione 2 lata temu w archiwum pisarki od razu spotkało się z dużym zainteresowaniem. Zamiarem Irene Nemirowski było napisanie pięcioksięgu niestety w skutek tragicznej śmierci autorki, powstały tylko dwie części. Powieść była poważnym kandydatem do najwyższego francuskiego wyróźnienia literackiego Nagrody Goncourtów, którego jednak nie otrzymała poprzez warunek nagradzania żyjących autorów.

Pierwsza część książki - Czerwona burza - to obraz masowej ucieczki mieszkańców Paryża przerażonych pogłoskami o z zbliżaniu się Niemców. Niesłychanie barwny obraz, w którym występują przedstawiciele wszystkich stanów: bogaci mieszczanie w samochodach wyładowanych srebrem, bielizną pościelową: skromni urzędnicy maszerujący pieszo obok robotniczych rodzin z niemowlętami na ręku: zatroskani o rękopisy swoich książek, rozproszone oddziały wojska. Bohaterowie poszczególnych epizodów zcharakteryzowani z niezwykłą celnością i zwięzłością właściwą Niemirowskiej, a całość tworzy obraz chaosu, egoizmu i wygodnictwa, niezbyt przychylny dla Francji.

W części drugiej - Dolce - poznajemy mieszkańców małego miasta, w którym stacjonuje niemiecki pułk. Nawiązują się przyjaźnie, intrygi, rodzi się nawet prawdziwa miłość. Młoda Francuska, niezbyt szczęśliwa w małżeństwie, której mąż przebywa w niemieckiej niewoli i przystojny Niemiec, z arystokratycznej rodziny czują raczej pociąg niż wrogości do siebie. jednak okolicznosci muszą ich rozdzielić, młody porucznik zginie w Rosji, a do Lucille najpewniej wróci niekochany mąż. Książkę uzupełnia aneks złożonych z notatek autorki i niezwykle poruszających listów dotyczących wojennych losów jej i rodziny

i jeszcze mię sie przypomniała taka trylogia Regine Deforgesa "Niebieski rower" (nazyawana czasem francuska sagą Forsythów)

Czy to nie jest powieść, w której niektóre sceny z wątku uczuciowego, szczególnie na początku, były jak ściągnięte z "Przeminęło z wiatrem", bohater przypominał Rhetta Butlera, a główna bohaterka trochę Scarlett? Albo pomieszałam z inną książką.

RANKING ROMANSÓW:
1.Jane Austen Duma i uprzedzenie
2.Charlotte Bronte Jane Eyre
3.Mitchell Margaret Przeminęło z wiatrem
4.Emily BrontĂ? Wichrowe wzgórza
5.Daphne Du Maurier Rebeka

Czytalam wszystkie i mam wszystkie

To tak jak ja

Niebieski rower
http://www.filmweb.pl/Niebieski,rower,% … m,id=93541

Wcześniej to, co czytałam na jej temat, nastrajało raczej mało przychylnie. A tutaj... tak bardzo było mi jej żal. I jaka piękna, chociaż nieszczęśliwa historia miłosna!

Uważam, że Maria Antonina jest bardzo niesprawiedliwie oceniana przez historyków - może raczej była, bo z tego, co słyszałam, to się trochę zmieniło. Zarzucano jej, że nie rozumiała ludzi, była oddalona od ich problemów, pyszna itd. - tak jakby inni arystokraci tej epoki mieli wiele współczucia dla biedoty. Zrobiono z niej wroga numer jeden, bo była "obca", ze znienawidzonej Austrii. A to jej mąż nie dorósł do władzy.

O szczególną inteligencję jej nie "oskarżam". Jest jednak różnica między bezmyślnością a złą wolą.
Jej od dziecka nikt nie uczył i niczego od niej nie wymagał. Była najmłodsza w rodzinie i rozpuszczono ją niemiłosiernie (trochę tak, jak pani Bennet Lidię). A potem to rozpieszczone, bezmyślne dziecko wysłano do Paryża, gdzie od razu zostało pierwszą damą.
Nikt jej nie przygotował do roli, jaką miała odgrywać, a mąż też jej wcale nie wspierał. On zresztą sam nie był zbyt szczęśliwy z bycia królem. Chyba wolałby zostać ślusarzem.

Co do sióstr Bronte - czytałam ostatnio nową ich biografię, dużo mniej szczegółową niż ta Przedpełskiej-Trzeciakowej, ale ciekawą
Ech, to dopiero było rodzeństwo...

A z romansów osadzonych w historii polecam gorąco książki Merkle-Riley ("Księga Małgorzaty", "W poszukiwaniu szmaragdowego lwa", "Czara wyroczni", "Ogród węża", "Tajemnica Nostradamusa"). Romansik jako taki dość przewidywalny, ale sporo realiów, nieco humoru i źdźbło fantastyki.
Jeśli ktoś już to polecał, to nie bijcie

Bić nie mam zamiaru - sama miałam zamiar polecić te książki. Zwłaszcza "Księgę Małgorzaty" i "W poszukiwaniu szmaragdowego lwa". Kupiłam je kiedyś czystym przypadkiem, skuszona "historycznym tłem" i skapitulowałam po ich urokiem. Kocham tak ciepłe i optymistyczne książki. A przy tym ile ciekawych obserwacji obyczajowych.
No i brat Grzegorz i jego zasady...

Zaczęłam "Śmierć wśród róż" Mary Higgins Clark. Jej bohaterowie są kropka w kropkę podobni do siebie i w ogóle nie jest to literatura najwyższych lotów- czasem nawet wiadomo od razu, kto jest tym "złym", ale suspens bywa całkiem odprężający, no i faktem jest, że czytanie książek pani HC często mnie uspokaja.

Tatuś brata Grzegorza też był niezły

Jak to było? Nadwyrężył sobie głowę czytaniem zbyt wielu książek?

Nie mogę znaleźć cytatu... ale chyba tak
Uwielbiam końcówkę "Księgi Małgorzaty" i jej "ratowanie" przez tatusia z gromadą rycerzy :twisted:

Tatuś brata Grzegorza też był niezły

Jak to było? Nadwyrężył sobie głowę czytaniem zbyt wielu książek?

Nie mogę znaleźć cytatu... ale chyba tak
Uwielbiam końcówkę "Księgi Małgorzaty" i jej "ratowanie" przez tatusia z gromadą rycerzy :twisted:

I rozterki brata Grzegorza, który tylko dlatego zgodził się na tak uwłaczającą pracę (spisywanie wspomnień kobiety!), bo w kontemplacji Męki Pańskiej przeszkadzały mu wizje baranich kotletów...