Ogród Jane Austen

Dzięki Aine to naprawdę się przyda

ktoś Chyba Katarzyna mówiła o braku sympatii użytkowników do wersji 05
Ja jej zawsze bronię.
Koledze film się spodobał srtrasznie. I chodził i wypowiadał non stop kwestię po ang. "Oczarowałas me cialo i duszę"
I teraz jak film oglądam zamiast mieć motyle w brzuchu to się chichram.


Bedę P&P 05 bronic jak lwica dalej ochraniać własną piersią :wink:

Obejrzałam nowy film, przeczytałam 'worek' opinii, także na str.filmweb, i zajrzałam do biografii Jane
Austen/ wg Myer/, otóş tam m.in. wyraźnie sie pisze o ówczesnych warunkach şycia rodziców JA, a tym
samym przeciętnej rodziny pastora, jak i zubozałego ziemianina, typu p.Bennetta. Aby się utrzymac,
prowadzono farmę, hodowano owce, bydlo, drób, itp., bo dawało to podstawowy dochód. Zwłaszcza ci
ziemianie, którzy nie otrzymywali pensji z racji piastowania waznych funkcji, np.sędziego, itp. Pastorów
wowczas było wielu, a dochody z parafii często b.mierne, że parali się dodatkowo hodowlą, a nawet
prowadzili dodatkowo szkółkę dla chłopcow. Daje to przynajmniej pojęcie, że rodzina typu Bennetów
nie żyła bynajmniej w luksusie, a na podstawowe potrzeby często im braklo funduszy. Ilez to razy biedna
J.Austen smętnie narzeka na drogie stroje, i inne rzeczy tak potrzebne niewiastom!
Co do strojów, ówczesne materiały jak i suknie, szyte przeciez ręcznie, były niesamowicie drogie, nawet
guziki! Sama JA tak się cieszyła, gdy sprawiła sobie cos nowego! O tym sporo jest wzmianek w "Listach JA",
i w biografii. To mnie wcale te sławetne obrazy rzekomo brudnego obejścia domu, jak i zbyt 'zgrzebnych'
sukien panien Bennet, nie zaskoczyły. A błoto było wszechobecne, nie było dobrych dróg, panie nawet
nosiły chodaki na lepsze obuwie/ my kalosze/. I jeszcze jedno, powszechnie niemal prowadziły gospodarstwo,
tj, zajmowały się kuchnią. Wszystko się robiło na bieżąco, posiłki, a na liczną służbę nie stac ich było, to panie
wiele rzeczy robiły same.Stąd te sceny pań Bennett w kuchni.
A zbyt wiejskie obejście dworu? Może i dom mógłby wyglądac inaczej, ale przecież wszystkie dwory były
otoczone licznymi budynkami gospodarczymi! A nasze dworki szlacheckie, Ĺźe chocby te z serialu "Noce i dnie'?
J.Austen nie należała do pisarzy typu Dickens, którzy do bólu opisywali ówczesne warunki zycia. Skupiała się
na sferze uczuc, ale za to podkreslała przepaśc społeczną, która właśnie poprzez te ww warunki zycia, pokazywała jak rózniły się warstwy bogaczy od przeciętnych ziemianów. Reżyser ukazał to mocniej, i stąd
ten 'szok' zgorszonych fanek JA. A przecieĹź wystarczy zajrzec do "listĂłw"i biografii!

Dodam tylko, że nie możemy porównywać polskiego dworku szlacheckiego (a raczej pół lub ćwierćszlacheckiego - bo Bogumił był jedynie dzierżawcą majątju, a nie dworu jako takiego. Dwór można było odziedziczyć albo kupić) z szlacheckim dworem angielskim. Również i w kwestiach błota, bo różnice klimatyczne sa znaczne.
POnadto, jak zauważyła Dione, status Bennetów był wyższy niż Austenów. Sam fakt, że pan Bennet był dziedzicem, a pan Austen pastorem - już o tym świadczy. Inny status społeczny i inny majątek.

A jeśli nie jasnowidz to?? Może przypadek....
W sumie kiedy po raz pierwszy się oświadczał to mógł chwile po niej wjść z kościoła i wtedy wiedziałby gdzie się skierować. Ale te drugie? Skoro nie spotkał się z ciotką, która miał mu przekazać "alarmujące wieści" to jej wizyta w tej ekranizacji była bez sensu....

pak4 napisał:

Faktycznie to mnie dziwi tylko skąd wiedział, o ciotce, choć w sumie nie pamiętam, czy on o niej wspomina przy drugich oświadczeniach (w P&P'05)?

Wspomina, wspomina.

Dla mnie po prostu obie wersje DiU są znakomite, ale, jak wielokrotnie inni podkreslali, są ODMIENNE!
Przez tyle lat kręcono kostiumowe filmy wręcz w wyidealizowanych warunkach, a obecnie rezyserzy
coraz częściej ukazują tzw.drugą stronę życia, że nie zawsze było tak 'cukierkowo', ale były też
i 'brudne' sprawy, ktĂłrych praktycznie nie pokazywano. Do tego wystarczy zajrzec do licznych biografii
z tej epoki /mam je w domu/, a tam aż kipi od skandali, od codziennych radości i klopotów, bynajmniej
ludzie nie żyli w samych salonach czy też ubrani jedynie odświętnie. Powieści JA, pomijając same dialogi,
ukazują tylko niewielki wycinek tej epoki, bo skupiają się na sferze uczuc i charakterów.
Poza tym, sama wielkośc dochodów, np p.Bennetów, to jedno, a umiejętne gospodarowanie nimi to
znów kolejna rzecz. Sam pan Bennet , przygnębiony sprawą Lidii, przyznał się, że gdyby lepiej gospodarował,
to mógłby więcej zaoszczędzic na posagi córek i w ogole zabezpieczenie rodziny na przyszłośc. To bardzo
dużo o nim mówi. Dochody z nieba nie spadają, trzeba umiejętnie rządzic majątkiem, aby te dochody
wycisnąc.Już na początku filmu podczas sceny w Netherfield, gdy Darcy pisze list, pada wzmianka, że pisze
on także w 'interesach'. Świadczy to o tym, że nie jest on tylko bywalcem salonów, ale również zajmuje się
prowadzeniem swoich majątków, nawet doradza Bingleyowi. A potem w sprawie Lidii, prowadził z Gardinerem
zmudne rozmowy, jak zabezpieczyc Lidię i Wickhama, bo jak sama pani Gardiner potwierdziła, że Darcy
nie mógł takich pertraktacji przeprowadzic z samym p.Bennetem, ze względu właśnie na jego nieporadnośc!
Sama JA nie opisała domostwa p.Bennetów na tyle szczegółowo, aby dokładnie 'widziec' jak zyli. Ale
rezyser mógł po prostu niejako zasugerowac właśnie ową niegospodarnośc obojga małżonków Bennet.
Pan Bennet zajmował się tylko swoimi książkami, a pani Bennet nowinkami i ploteczkami. Niewiele miała
pojęcia o wartości pieniądza, stąd jej beztroskie paplanie o posagu Lidii. Jej brat Gardiner niewatpliwie, jako
kupiec, az za dobrze znał ich stan majatkowy, inaczej Darcy z nim by nie rozmawiał o zabezpieczeniu Lidii!
Dlatego Lizzy tak bolesnie odczuła tę sprawę, ale zarazem była wdzięczna i Darcy'emu jak i wujowi, za
'wyręczenie'jej ojca w tej tak delikatnej materii.
Szkoda, że w filmie /05rok/ tego nie ukazano wprost, ale znając powiesc, można to uchwycic.
Na koniec sądzę, że rezyser nakręcił DiU z zupełnie innej perspektywy, akcja jest zywsza , wyprowadził
z salonĂłw, zachowanie ludzi jest bardziej naturalne i wyraĹşniej ukazuje przywary, co bynajmniej nie znaczy,
że zaraz 'mieli złe maniery', jak to często fanki pisały. Przecież panna Bingley pozornie zachowywała się
bez zarzutu, ale za to była złośliwa. Ona nie miała żadnych dobrych manier, jedynie ich pozory!
Jednym słowem, film z 05 bardzo mi sie podobał, że jest tak odmienny od utartych schematów, ale nie
znaczy to , ze nie lubię wersji z 95. Przeciwnie, uwielbiam obie wersje! Czekam na kolejną ekranizację,
może jeszcze bardziej śmiałą?

aga napisał:

Czekam na kolejną ekranizację, może jeszcze bardziej śmiałą?

A ja proszę, żeby mimo wszystko główna bohaterka posiadała PIERSI!!! Jeśli się nie mylę, Elżbieta była uważana za ładną kobietę, a w tamtych czasach chyba nie królowała moda na szkielety, nie? Czyli trochę ciałka nie zaszkodziło. I suknie były specjalnie takie, żeby eksponować dekolt... a u Lizzy z '05 to mógłby eksponować pępek, bo nic po drodze nie ma...
Jestem za śmiałym filmem, ale proszę też o śmiałe dekolty!!! ;P

lady_kasiek napisał:

A mi właśnie dlatego główna bohaterka się podoba. Może dlatego, że mam kompleks na tym punkcie.

Ha, ja nie mam kompleksów na tym punkcie, mam czym oddychać i zwykle najpierw widać moje piersi, a dopiero potem mnie . Nie, żebym aż tak lubila duże biusty, ale, na Boga, od głównej bohaterki wymagam coś więcej niż miseczka zero!!! Jak dowiedziałam się, że w tej ekranizacji będzie grała Keira, którą pamiętałam z "Piratow..." byłam zachwycona - będzie na czym oko zawiesić! A w czasie projekcji filmu... to oczekiwanie...te poszukiwania...gdzie są jej PIERSI!?!?!?! i nie znalazłam!!! Do dzisiaj nie mogę tego strawić. Pal licho jaka to jest ekranizacja, ponieważ była dość zabawna i nawet podobałaby mi się, gdyby nie te piersi, a raczej ich brak...
Jak dla mnie, za bardzo naturalistyczny ten film był...

Ago, ty piszesz o własnej interpretacji, a ja prosze własnie o te cytaty. Czytałam P&P nie raz i nie dwa, ale tego o czym piszesz nigdy się nie doczytałam. Może w moich wydaniach to nie jest jasno opisane. Cóż, zdarza się
Logiczne jest, że jako historyk będe patrzyć właśnie na realia historyczne. W innych kwestiach moge mówić jedynie o wrażeniach.
I jak to zawsze powtarzam, jako ekranizacja powieście P&P 05 jest do bani, natomiast bardzo ładny film na motywach twórczości JA. Te motywy to jedno słowo, ale całkowicie zmieniają sens. Niestety, jak do tej pory P&P ma tylko dwie ekranizacje i kilka filmów na motywach. Niestety wersja najnowsza zalicza sie do tej ostatniej grupy.

Piszę na komputerze u siostry, więc jak wypiszę cytaty, to tu po kolei wpiszę, ale niedawno przeglądając
powieśc, to te wzmianki dot.sytuacji materialnej p.Bennetów są rozsiane ledwo w paru slowach tu i ówdzie, dlatego
moga łatwo umknąc uwadze. A w ogóle, zanim rozwinę ten temat, bardzo prosiłabym Was, co bardziej dociekliwe
fanki, o bliższe przyjrzenie się temu zagadnieniu. Czyli, jaki był właściwie statut materialny rodziny Bennetów?!
Jedna z Was już zwróciła uwagę, a nawet w utworze na poczatku jakiegoś rozdziału, pisze JA, że Bennetowie
mieli 'dwa tysiące funtów dochodu'. Uwaga, dochodu a nie majątku! Sam Bingley odziedziczył 100 tys.funtów
po ojcu /ten dorobił się jako kupiec, co siostry B.skrzętnie ukrywały!/, a samego dochodu miał 4-5 tys.funtów,
czyli - o ile dobrze to zrozumiałam - ZALEDWIE DWA RAZY więcej dochodu niż sam p.Bennett! To ile wlaściwie
majątku miał pan Bennett? Proponuje fankom rozwiązanie tej zagadki! Skoro Bingley miał ok.100 tys.f.majatku
i 4-5 tys.dochodu, to Bennet odpowiednio mógłby miec ok.50 tys.funtów majątku i 2 tys.dochodu.
Dlatego juz podczas lektury to mnie zaskoczyło.
Kolejną zaś sprawą jest to, co pan Bennet 'robił' z tym niemałym przeciez dochodem! Na co go wydawał?
Czy ten dochód był automatycznie naliczany na podstawie wartości majątku, czy też rzeczywiście był
osiągany? Ale pieniądze z nieba nie spadają, tylko trzeba je wygospodarowac z majatku, tj. z hodowli, produkcji
rolnej, itp. Może byly i inne sposoby, która z Was ma takie wieści, proszę tu podac.
Ale na prawach majoratu, majatek Benneta, przechodził na męskiego krewnego, tj. Collinsa. Ale, jak w powieści
podaje się, w kontrakcie ślubnym p.Bennetów zagwarantowano dla córek pięc tysiecy funtów /ale to nie dochód/
- oznacza to, że córki Bennet /sprawę wiana dla Lidii omówimy potem/ miałyby po śmierci ojca dochód tylko
z tych pięciu tysięcy! Pani Bennet miała zaś własny skromny majątek po swoim ojcu.
Z lektury zrozumiałam, że Bennet, gdyby był bardziej przewidujący, to by częśc bieżących dochodów odkła-
dałby na posag dla córek, tym samym powiększając w/w 5 tys.funtów z kontraktu. Ale tego nie robił, czego
żałował, bo miałby więcej dla Lidii, i w ogóle dla córek. Słusznie ten brak dbalości o stan materialny córek
wypominała mu jego żona! Ale co ona robiła? W powieści jest cytat, że 'oszczedzanie do jej talentów nie
nalezalo', to i ona nie dbała o przyszlośc córek, sadząc, że i tak wyjda dobrze za mąz! Inna rzecz, że jej
marzenia się spelniły!
Teraz, droga Aine, źle zrozumiałaś jedną w/w wzmiankę o Darcym, który pisał list w salonie. Otóż to on,
a nie pan Bennet pisał listy 'w interesach'. W tej scenie chodziło o to, że panna Bingley wspomniała, że Darcy
pisał także w interesach, ato dla mnie z kolei oznaczało, że Darcy aktywnie zajmował się swym majatkiem.

Dla uzupełnienia dodam opinie fachowców:
1. W książce Deirdre Le Faye "Jane Austen. The World of Her Novels" pisze, że aby brac pod uwagę czasy, zmianę wartości pieniądza itd. "austenowskie" funty trzeba pomnożyć przez 50, żeby otrzymać równoważny współczesny dochód. Czyli pan Bennet miał 100 tys funtów rocznie (czyli ok 8400/mies). Czyli biedakiem z latającą po domu świnią nie był.
2. Szczegółowe dane na temat na co moĹźna sobie pozwolić przy rozmaitym poziomie dochodĂłw i jaki standard Ĺźycia mogły one zapewnić - całośc oparta na artykule Edwarda Copelanda w „Przewodnik po twĂłrczości Jane Austen” („Cambridge Companion to Jane Austen”).

100 funtĂłw rocznie
Najniższy dochód wystarczający komuś chcącemu się zaliczać do dobrego towarzystwa i zapewniający, że nie trzeba było zarabiać na życie. Przy takim dochodzie można było mieć bilet do objazdowej biblioteki i jedną nisko płatną służącą. Nie wystarczało to na utrzymanie rodziny na odpowiedniej stopie. Mniej więcej tyle otrzymywali najbiedniejsi wikarzy i urzędnicy.
Jednakże dla ludzi pracujących była to duża kwota: tkacz z hrabstwa Lancashire musiał związać koniec z końcem za funta tygodniowo (50 funtów rocznie).
Prawdopodobnie mniej więcej tyle miały pani i panna Bates.
200 funtĂłw rocznie
Rodzicom Jane Austen z ich dużą rodziną nie udało się przy tej sumie zachować pozorĂłw szlachectwa, więc jej ojciec musiał przyjmować uczniĂłw. Jedna lub dwie osoby bez dzieci mogły – jeśli były oszczędne – zachować pozory przynaleĹźności do wyĹźszych sfer i pozwolić sobie na lepszą służącą.
Pułkownik Brandon sądził, że taki dochód wystarczy dla kawalera, ale nie dla rodziny (pani Jennings mówiła jednak, że pułkownik to głupek).
300 funtĂłw rocznie
Zadowalający dochód dla jednej osoby, ale znowu trudno byłoby za to utrzymać rodzinę. Gdyby Edward i Eleonora pobrali się bez błogosławieństwa jego matki i bez 10.000 funtów, to od takiego dochodu by zaczynali.
400 funtĂłw rocznie
Bardzo dobry dochĂłd dla jednej lub dwĂłch osĂłb, moĹźe z trĂłjką służących. To, czy moĹźna byłoby za to utrzymać większą rodzinę, zaleĹźałoby od umiejętności gospodarowania – matka Fanny Price ich nie miała.
500 funtĂłw rocznie
Przyzwoity dochód dla kilku osób, o ile nie były ekstrawaganckie lub rodzina nie była duża. Można było sobie pozwolić na służącego (od męskiej służby płacono podatek i żądali oni wyższych pensji),
a także na dwie-trzy służące. Trudno było sobie pozwolić na powóz, chyba że ograniczono by wszystkie pozostałe wydatki.
To taki dochĂłd Fanny Dashwood uwaĹźała za całkowicie wystarczający i w pewnym sensie miała rację, chociaĹź była to powaĹźna degradacja po Ĺźyciu w Norland. TwĂłrcy filmowej wersji „RozwaĹźnej i romantycznej” przesadzili z ubĂłstwem pań Dashwood – z pewnością mogły sobie one pozwolić na mięso
i cukier.
Po śmierci ojca Jane Austen, jej matka i siostra żyły z takiego dochodu.
Taki standard życia mogła zapewnić suma 10.000 funtów.
700-1.000 funtĂłw rocznie
MĂłwiąc o przedstawicielach takich zawodĂłw, jak adwokat, czy duchowny (a nawet aptekarz, jeśli miał bogatego klienta – hipochondryka), zaczynamy uĹźywać określenia „dobrze sytuowany”, chociaĹź jeszcze nie „bogaty”. MoĹźna było sobie pozwolić na powĂłz, jeśli było się oszczędnym – przyzwoicie pokazać się podczas wizyt w Londynie, a takĹźe zabrać rodzinę na wakacje nad morze. Eleonora uwaĹźała taki dochĂłd za dostateczne środki – i tyle miała mieć na Ĺźycie z pomocą 10.000 funtĂłw Edwarda.
2.000 funtĂłw rocznie
To wyobrażenie Marianny o dostatecznych dochodach (bo przecież trzeba trzymać psy gończe, nieprawdaż?). Dochód pana Benneta, z którego powinien być w stanie odkładać co roku jakąś sumę na posagi dla swoich córek.
Dla większości ludzi wyobrażenie o dobrobycie.
Suma zainwestowana rozsądnie dawała dochód w wysokości 5 % rocznie, tak więc 1.000 funtów każdej z córek państwa Bennet mogło przynieść roczny dochód w wysokości 50 funtów.

4.000 funtów rocznie i więcej
Bogactwo wg standardów wszystkich rozsądnych ludzi. Dom w mieście, powozy, klejnoty, wszystko, co miłe. Jednakże nieprzyzwoicie bogaci i książęta z królewskiej rodziny potrafili wydawać znacznie więcej. Trzeba było jednak być niepohamowanym hazardzistą lub mieć upodobanie w kosztownych budowlach, aby wydać taką kwotę.

Ostatnio edytowany przez AineNiRigani (2007-04-11 20:27:42)

To nie ja, niestety. Ja tylko wiem gdzie szukac. Ukłony dla Maryjanka

Ostatnio edytowany przez AineNiRigani (2007-04-11 23:12:40)