Ogród Jane Austen

No własnie. niestety scenarzyści ukrócili dość znacznie tą wersje,ale cóż my na to poradzimy

dla mnie ta nowa ekranizacja... może być.... momentami mi się podoba.... poza tym jest średnia.... gdybym nie znała książki prawie na pamięć i ekranizacji z 1995 ... niewątpliwie zrobiłaby na mnie lepsze wrażenie... a tak mogę się poczepiać....
ja również zauważyłam to usadzanie przez Wickhema Lidii w powozie... az musiałam parę razy cofnąć tę scenę, bo nie wierzyłam własnym oczom.....
no ale cóż.... miała co chciała....

Jak przystało na fankę JA film obejrzalam kilka razy i .... bardzo mi się podobał dopóki nie odświeżyłam sobie powieści, a potem ekranizacji z 1995 r. Teraz oceniam film jako średni. Pominę minusy, bo już chyba wszystkie zostały omównione w tym wątku. Niewątpliwym atutem filmu są piękne zdjęcia. Podziwiając plenery niemal czuję zapach łąki o brzasku i chłód porannej rosy. No i muzyka ...mmmm czarowna, urzekająca. Dla mnie perełka, często do niej powracam. Lizzy w wydaniu Keiry jest uroczo dziewczęca, jak przystało na 20-latkę. Tego wdzięku brakuje Elizabeth Jennifer Ehle. Darcy wg MM... cóż przyznam, iż jest czarujący, ale nie jest to kreacja, która rzuca na kolana. Bynajmniej nie z powodu braku talentu i możliwości Mateuszka, ale braku czasu. Myślę, że powieśc DiU nie nadaje się na duży ekran, a jeżeli już,to w zdecydowanie dłuższej wersji jak np." Przeminęło z wiatrem". Smutne jest to, że w nowej wersji pozbawiono nas możliwości obserwowania jak rodzi się i dojrzewa miłość D. i E.Tę niewątpliwą zaletę posiada serial BBC.

Ogólnie w odbiorz tej ekranizacji pomogła mi znajomość powieści, bez niej film mało czytelny .

Czy ja wiem nawet jesli ktoś nie czytał książki to myślę,że wyczytał z filmu o co chodziło.Owszem zgodzę sie z tobą,że niestety brakowało nam czegoś w tej wersji,ale wcielmy sie w postać reżysera.Miał do dyspozycji tylko dwie godziny a same wiemy,że sześć to za mało,aby odzwieciedlić całą książkę.
Ja sama na początku poczułam niesmak,ale po obejrzeniu kilka razy zmieniłam zdanie.Uwielbiam wersję z 1995 roku,ale muszę przyznać,że ta też podbiła moje serce.A nowa Lizzy i Darcy też mają swój urok osobisty

Jak można woleć film od książki?

Też tak uważam.mój mąż napewno nigdy nie przeczyta książki Jane Austen,ale obecał,że w weekend zasiądzie do D&U 2005 bo go zaciekawiłam. nie mogę juz się doczekać bo z przyjemnością się dołącze

Muszę przyznać ,że też mam taką nadzieję,ale sama nie wiem.
On uważa,że mam totalnego bzika na punkcie Jane Austen.Ale może kto wie?chociaż on to romasów nie lubi.

No rzeczywiście na M jak miłość czasem popatrzy a więc może może...

Ja mieszkam chyba w Ciemnogrodzie bo tutaj o ekranizacji nowej malo bylo słychac ja w styczniu miałam na koncie tylko Rozważną ale teraz nadrabiam.
RFajny filmik był Bawiła mnei ta scena rozmowy o poezji i miłości i zapytanie Darcego co wg Lizzy rozbudza miłość?
-Taniec nawet jeśli partnerka ujdzie

sceny w rezydencji Darcego. Jak Ona z taką płaczliwą minką tak jej przykro że mu o sobie przypomina a jemu jest przykro że jej jest rpzykro.No I oświadczyny i II
A Bingley jak przybywa do Jane to on przecież ucieka bo mu się łzy do oczu cisną.
A prz scence Panno Bennet
Panie Bingley to nie mogłam

Jak coś mi się ejszcze przypomi to dam znać

A dziś namówiłam mamę na oglądnięcie Dumy i wstyd bo nie wzbudziła w niej szaleńczego zachwytu nie siedziała tak jak ja z miśkiem i nie wdzięczyła się uśmiechając jak ja do sera i nie jestem opewna czy mnie przypadkiem nie adoptowano??


A Darcy jest kochany(jakby miał krótszy nos to byłby idealny<mam zoboczenie nosowe>)

A ja..uwielbiam ten film:) Dlaczego, musiałabym długo pisać....I nie mogę go porównywać z serialem, bo trudno jest porównać produkcje o tak różnej formie. Telewizja operuje nieco innymi środkami wyrazu, więcej stosuje klisz i schematów, ma mniejszy budżet i kręci się krócej. Joe Wright pracował nad swoim filmem dwa lata, a Simon Langhton, o ile dobrze pamiętam, sześć miesięcy. Nie można chyba porównywać serialu i filmu, one będą zawsze się różnić. Można jedynie porównać kostiumy, scenografię i aktorstwo, przynajmniej takie jest moje zdanie. Serial także uwielbiam i cieszę się, że reżyser "P&P" '05 nie próbował go powielać, tylko wcielił w życie swoją wizję--to chyba dobrze o kimś świadczy, że potrafił opowiedzieć tę samą historię w inny sposób. On mnie do swojej wizji przekonał. Nie przeszkadza mi też, że "zubożył" Bennetów i świnia łazi po ich domu. Że panny Bennet mają na sobie niewyszukane stroje. Reżyser przeniósł akcję 20 lat wstecz w stosunku do akcji powieści--właśnie dlatego, że kostiumy bardziej mu się podobały niż te w stylu "imperium". Poza tym podoba mi sie też, jak zróżnicował stroje bohaterów-to się kupy trzyma. Panna Bingley ma strój najmodniejszy, panny Bennet nieco staromodne, a pani Bennet nosi typowy XVIII-wieczny gorset. Śliczna jest scenografia i przepiękna muzyka. A aktorstwo....Cóż chyba jednak panem Darcy'm zawsze będzie dla mnie Colin Firth, po prostu te dwa nazwiska już mi się nie przestaną kojarzyć. Zagrał naprawdę znakomicię. Jednak MM też jest dla mnie bez zarzutu-zagrał inaczej, ale też bardzo dobrze i jego interpretacja tej postaci również mnie przekonała. Co do Elisabeth...hm...tu mogę powiedzieć to samo-zupełnie inna interpretacja postaci w wykonaniu Jennifer Ehle i Keiry Knightley i bardzo dobrze! Ale nie wiem, szczerze powiedziawszy, która mnie się kojarzy z nazwiskiem panny Bennet...Ostatnio chyba jednak Keira. W każdym razie ja też "wychowałam" się na serialu '95, jednak nie podeszłam do filmu '05 z "uprzedzeniem" i na dobre mi to wyszło. Poza tym film jest naprawdę dobrze zrobiony, więc nie mogę się przyczepić. Delektuję się zarówno jedną, jak i drugą wersją, odsuwając od siebie wewnętrzny konflikt, która lepsza. Po co się męczyć?
Ps. na oryginalnej płycie DVD "P&P" '05 jest też w dodatkach film z komentarzem reżyserskim-czyli leci cały film i w tym czasie reżyser gada, jak została nakręcona scena, co zrobił aktor, co zrobiła w danym momencie ekipa i w ogóle dużo cennych uwag i szczegółów. Między innymi mówi, którą scenę napisała Emma Thompson i jak i dlaczego akurat te sceny są doskonałe. A co do "usadzenia" Lidii przez Wikhamam w powozie, to reżyser komentuje to własnie tak, że jest to aluzja do przemocy domowej w wykonaniu Wikhama. Polecam!

Ekranizacja z Keirą Knightley i tym drugim wymoczkiem to jedno wielkie oszustwo i żadna tam duma, a już na pewno nie uprzedzenie. Co to za adaptacja Austen, jeśli bale odbywają się w jakichś stodołach, a po podwórku domu Bennetów biegają świnie i kury?! Profanacja.