Ogród Jane Austen

Hehe, a kto musiał jako lekturę z filozofii czytać Lenina "Materializm a empiriokrytycyzm"? Mam wrażenie, że przeczytałam i zapamiętałam tylko tytuł dzieła, a dalej czarna dziura 8O Może by teraz przejrzeć, ale gdzie to dorwać?? Po studiach w ogóle starałam się być ambitniejsza filizoficznie, nawet przeczytałam "Świat Zofii", bo był modny onegdaj... :oops:

Ja już ewolucję skończyłam i jestem rodzajem żywej skamieniałości A na filozofię nie mam niestety czasu, moje ambicje kończą się na przemądrzałych tekstach w kulturalnych dodatkach do czasopism, które czytam po łebkach :oops: Kanta i Heideggera nawet nie będę próbowała rozgryzać. Ale- z przyjemnością czytam Jana Pawła II, w końcu bardziej filozofa niż teologa. Oczywiście nie wykłady na KUL-u. Na swoje usprawiedliwienie dodam, że tzw. prasa kobieca powala mnie na ziemię , więc może nie jest jeszcze tak źle No, tak się dzisiaj zastanawiam nad sobą: na ile jeszcze pójdę dalej, czy raczej będę sobie pływać w znanym dobrze brodziku tudzież gotować, sprzątać i prać. :?

1. masz rację, Aine. moja szkola JEST dziwna. nie dziwota, że nikt do niej nie ma zamiaru uczęszczać. z pierwszych klas łącznie są 32 osoby. pamiętam te czasy, gdy 32 osoby były w jednej klasie, a takich klas było 7...
2. wszystkie moje najgrubsze książki pzreczytałam jednocześnie z moją siostrą- np. "Zbrodnie i Karę", "Mistrza i Małgorzatę" czy "Lalkę". nie mówiąc o (cienkiej, bo cienkiej-ale...) "Medalionach", "Dżumie", "Granicy" czy "Przedwiośniu"... i teraz niech inni plują sobie w twarz bo ja większość tegorocznych lektur przeczytałam 2 lata temu:)
3. jedynym filozofem jakiego znam jest moja nauczycielka od polskiego... dlatego filozofię traktuję jak przymusowe siedzenie na nudnym wykładzie prowadzonym przez baardzo zamuloną nauczycielkę... cóż, zaczęła się szkoła, więc zrobiłam się trochę bardziej krytyczna wobec otoczenia w którym jestem zmuszona przebywac od 8.00 do 15.00, od poniedziałku do piątku...

O, ja mogę się byczyć w łóżku, bo ostatnio dorobiłam się własnego z moją połówką. Co prawda czytać czasami muszę przy bardzo nisko położonej lampce, żeby nie świeciła mojej połówce w twarz, ale co tam . Niestety częściej jednak czytam w autobusach . W łazience to boję się, że mi się książka zamoczy - jak to obchodzicie?

Wanna jest jedynym miejscem w którym czytanie jest dla mnie niemożliwe. I to nie dlatego. że jej nie mam. Nie potrafię się wyłączyć z otaczającego świata, woda mnie rozprasza. nWspanie mi się w niej wypoczywa, ale na zasadzie odcięcia się. Następuje u mnie totalny bezwład umysłowy, mysli się rozpraszają.
Potem czuję się jak nowonarodzona

bo pewnie jest za mała...

Wanna fajne miejsce do czytania, ale od czasu, gdy wpadła mi cała ksiażka do wody nie czytam w wannie. A zresztą już nie przesiaduje w wannie, tylko biorę krótki prysznic. Oszczędzam wodę. Lubię czytać tuż przed zaśnięciem, a najchetniej przy jedzeniu. Podobno to nie zdrowe i zjada się więcej, ale co tam. Moja córka nic nie zje bez książki przed nosem. W takim razie ta przypadłość jest rodzinna.

To jest nas więcej-czytajacych przy jedzeniu. Też mnie ucieszyłeś.

Ja jestem stworek-podróżniczek, więc połowę swoich lektur czytałam w pociągach. Autobusy - nigdy w życiu, są fuuujj