Ogród Jane Austen

Cóż, niby tak - tylko trochę to dziwne oceniać książkę na podstawie ilości stron, a nie treści :?

A ja sie nie dziwię. Zawsze miałam syndrom lektury. Trylogię czytałam rokrocznie od ukończenia 12 roku życia, w momencie gdy miałam mieć ją jako lekture - po prostu nie mogłam się zmusić
Inaczej czyta się jak się chce, a inaczej jak się musi.

Ja także kocham gruuube ksiązki. Krótkich nawet nie chce mi się czytać... Gorzej,jak każą przeczytać lekutrkę,która ma dajmy na to 40 stronek... Wtedy nie potrafię się zmusić

Właśnie-liczy się jakość Ja też uwielbiam opowiadania i nowele (chyba że Konopnickiej tudzież Orzeszkowej-to nie!!). A pytałam o co chodzi z tymi stronami, bo jeśli ktoś uważa, że pójdzie na łatwiznę z Dickensem, to współczucia, ale nie uda się.....
Co do syndromu lektury-jest coś takiego rzeczywiście, ja osobiście doświadczyłam czegoś takiego w podstawówce, ale w liceum mi już przeszło, bo zbyt wiele było ciekawych książek do przeczytania A na studiach to już kompletnie sie wyleczyłam Grubaśne książki lubię też-choć zawsze wydawało mi się, że trudniej napisać mniejszą formę. A jak ktoś lubi tasiemce-polecam "Ulissesa" albo wszystkie tomy " W poszukiwaniu straconego czasu"...Jest co czytać

Dickens i najmniejsza linia oporu - dobre
Co do mojego syndromu - wszystkie lektury licealne czytałam zwykle w podstawówce (razem z bratem. On przerabiał, znosił do domu, a ja czytałam ).
Co do Joyce'a i Prousta, to po ich czytanie rzeczywiście nastraja ku refleksjom nad straconym czasem :twisted:
Są to cudowne powieści na bezsenne noce. Kilka kartek i już senność ogarnia. A jak nie ogarnia, to zawsze można walnąć się tomem po łbie i istnieje szansa na skuteczną narokoze.
Obok Ulissesa i straconego czasu polecam na bezsenność pamiętnik towarzysza pocztowego Jakuba łosia - CUDO!!!

Obok Ulissesa i straconego czasu polecam na bezsenność pamiętnik towarzysza pocztowego Jakuba łosia - CUDO!!!

hehe Muszę po to sięgnąć bo ostatnio mi spanie nie idzie....Ale "Ulissesa" naprawdę lubię-moje wydanie ma dokładnie 1000 stron, więc pomyślałam, że nada się do tasiemców,zawsze to więcej niż 30...Nie mniej jednak czytało mi się przyjemnie dopóki nie trzeba było analizować strumienia świadomości i słuchać polemik miedzy teoretykami litaratury a psychologami na jego temat-bo każdy ma swoje zdanie i koniec Co do Gołubiewa-nie znoszę po prostu...starałam się sobie wmówić,że jednak znoszę, ale nie wyszło A na temat "Finnegans wake" słyszałam od każdego, z kim rozmawiałam, inną opinię- ja sama nie wiem, co myśleć, obawiam się lekkiego przerostu formy nad treścią, ale to też poczekam z opinią aż będę madrzejsza
Aine a o czym ten Jakub łoś pisze?

Aine a o czym ten Jakub łoś pisze?

Głównie o sobie

Uhm, i to mnie uśpi? Jest jakaś gwarancja? Bo jak próbowałam pożal-się-Boże Orzeszkową to mnie tylko zirytowała i już w ogóle spanie poszło się w.... :evil:

Ale "Ulissesa" naprawdę lubię-moje wydanie ma dokładnie 1000 stron, więc pomyślałam, że nada się do tasiemców,zawsze to więcej niż 30...

Hm... to ja liczyłem dopiero te dzieła, które liczą więcej niż jeden tom na mojej półce. (Nie liczy się więc też "Saga rodu Forsyte'ów" ).
Z drugiej strony powinna się liczyć "Wojna i pokój". (O "Józefie i jego braciach" nawet nie wspominam.)

Co do Gołubiewa-nie znoszę po prostu...starałam się sobie wmówić,że jednak znoszę, ale nie wyszło.

Cóż, każdy ma swoje gusta i guściki, a Gołubiew jest dość specyficzny -- wątki się łączą w jedną całość chyba dopiero w trzecim, czy czwartym tomie...

A na temat "Finnegans wake" słyszałam od każdego, z kim rozmawiałam, inną opinię- ja sama nie wiem, co myśleć, obawiam się lekkiego przerostu formy nad treścią, ale to też poczekam z opinią aż będę madrzejsza

Powiem tak: pierwsze zdanie przeczytałem, zrozumiałem i było genialne.
Drugie zdanie przeczytałem i nie zrozumiałem.
A w połowie trzeciego padłem
Może gdybym miał po polsku... Ale w sumie tłumaczenie Mirkowicza (początku) próbowałem czytać z objaśnieniami, ale to chyba nie było to...

Co do usypiania -- mógłbym polecić niejedno, ale z literatury technicznej
Nawiasem mówiąc zainteresowałem się JA jako sposobem na odpoczynek od usypiającej mnie "Historii filozofii" Tatarkiewicza. Tatarkiewicz nie pisze źle, czasami pisze wręcz dobrze, ale w większych dawkach działał na mnie jak tabletki nasenne.

Nawiasem mówiąc zainteresowałem się JA jako sposobem na odpoczynek od usypiającej mnie "Historii filozofii" Tatarkiewicza. Tatarkiewicz nie pisze źle, czasami pisze wręcz dobrze, ale w większych dawkach działał na mnie jak tabletki nasenne.

Taaak, te trzy straszne tomiszcza dla przerażonych na ogół studentów I roku A co myślicie o szerzącym się a niezamierzonym przez Tatarkiewicza znaczeniu określenia "spolegliwy"? Toż to plaga jest; ja myślę, że "język żywy" zwycięży.

A co myślicie o szerzącym się a niezamierzonym przez Tatarkiewicza znaczeniu określenia "spolegliwy"? Toż to plaga jest; ja myślę, że "język żywy" zwycięży.

O, ze "spolegliwego" można uczynić wiele ciekawych dyskusji językoznawczych-nawet chyba jakiś mgr o tym już powstał, ale to "chyba",w każdym razie referat na pewno A ja mam nadzieję, że język żywy jednak nie zwycięży, przynajmniej w pewnych przypadkach, bo to mogłoby się zakończyć katastrofą językową

To nie jest rzecz gustów czy guścików, tylko nie przekonały mnie walory literackie u owego pana, które są zresztą kwestią polemiczną wśród profesorów-ja jestem jeszcze leszczem, więc mnie się może po prostu nie podobać i już

Literacko to może rzeczywiście być dyskusyjne. Dla mnie było to tak różne, że aż ciekawe Ale jako totalny amator w dziedzinie literatury, mogę sobie na taką opinię pozwolić

Co do Tatarkiewicza -- Twój "pan od filozofii" ma (IMHO) racje, choć z drugiej strony znalazłem u niego parę rzeczy, których w nowszych opracowaniach nie widziałem.

He he ja tez miałam Tatarkiewicza na I roku. Egzamin ustny i pisemny
Miałam na nich więcej szczęścia niż rozumu

ja miałam pytania z Kanta, Locka i z "żywiołowych" filozofów greckich. A pisemnego nie pamietam - test wyboru był