Ogród Jane Austen

Nie czyta?em kontynuacji (i nie planuj?). Ale czy ta ?zawo?? nie ?wiadczy o tym, jak rozumie si? pisarstwo JA? Bo ja zaryzykuj? twierdzenie, ?e cho? ma?o kto o tym pami?ta, to wcale nie jest ona powie?ciopisark? 'romansow?'

bo kontynuacje s? pisane w konwencji romansid?a

Ja bym powiedzia?, ?e wprost wa?niejsze. Owszem -- "Duma..." to do?? typowy romans. Ale "Emma", "Opactwo...", albo "Mansfield Park"? Nawet je?li w ka?dej powie?ci bohaterka szcz??liwie wychodzi za m??, to na ile te w?tki s? wa?ne? ?wietnie to pokazuje "Emma", gdzie w ogóle trudno mówi? o romansie Emmy i pana Kinghtley -- wskazówki mamy g??boko ukryte, oboje swoje uczucia odkrywaj? dopiero w ko?cówce. Emma i Frank to te? nie w?tek romansowy (przecie? Emma odnajduje we flircie jedynie rozrywk?, a Frank -- alibii), za? historie Anny Smith s? tylko okazjami do prezentacji ludzkich typów i ?rodowiskowych obyczajów. W dodatku mamy komedi? obyczajow?, ?ci?le zwi?zan? ze swoj? epok?.

Tymczasem, jak widz? -- filmy, a jak czytam -- kontynuacje równie?, skupiaj? si? na w?tkach romansowych. W filmach to rozumiem -- wymuszaj? one uproszczenie akcji, usuni?cie niektórych w?tków i wielu subtelno?ci orygina?u, a je?li co? ma zosta?, to w?a?nie "historia romansowa". Ale kontynuacje? Tu forma nie nak?ada takich ogranicze?. Mo?na przypuszcza?, ?e trudno dzisiaj pisa? powie?? obyczajow? z pocz?któw XIX wieku. Jednak twierdzi?bym ?e g?ówn? przyczyn? jest co? innego -- pojmowanie JA jako "pisarki gor?cej" (patrz. notka z ksi??ki do angielskiego zamieszczona przez Jeanne). Twórcom kontynuacji w pami?ci pozosta?a chyba jedynie ogólnie pojmowana epoka, romansowy w?tek orygina?u i oczekiwanie wywo?ania "gor?cych uczu?" mi?dzy bohaterami.

(No i wysz?o, ?e potrafi? pisa? o tym, czego nie znam, jak jaki? polityk :oops: )

a czytali?cie Scarlett? To dobiero cha?a!!!

Masz ca?kowit? racj?. Po co psu? sobie w?asne marzenia i gdybania co do dalszego ci?gu powie?ci.

Dok?adnie

Ze Scarlett to jest tak, ?e jest przegadana. I tom wlecze si? w niesko?czono?? ( w filmie zrobiono niemal ca?y w I odcinku, aczkolwiek jeszcze go uproszczono ) Za to ma zako?czenie i?cie harlekinowskie, motylki furgaj? to tu to tam
W II tomie co? si? zaczyna dzia? (zaznaczam, ?e nie przypominam sobie ?adnego dziedzica), a Scarlett przechodzi metamorfoze. I ta metamorfoza mi nie pasuje. Scarlett by?a niczym dzika kotka - nieprzewidywalna, nieszablonowa. A ta kontynuacja jest tak sztampowa, tak typowa, ?e ja wiedzia?am jak sie zako?czy ka?dy w?tek.
Powiem tak - j?zykowo czyta si? ca?kiem nie?le (mam na my?li g?. II tom ), ale nie ma ducha Margaret.

Stylu pani Austen nie mo?na naby? przez na?ladownictwo. Jego po prostu trzeba mie? we krwi

oczywiscie, styl jest indywidualny, zw?aszcza JA
ale poza tym trudno wspolczesnej osobie wczuc sie w dziewietnastowieczne realia. myslimy zupelnie innaczej, inne mamy spojrzenie, doswiadczenie... tego sie nie da zaimplantowac..nawet jesli ktos WIE o tamtych czasach bardzo duzo. a wedlug mnie kontynuacje autorstwa E.Tennant sa pisane za bardzo"po naszemu"...a raczej po brukowcowemu...cos podobnego z watkami JA wyrabia sie w Bridget Jones.
a jesli chodzi o "zazdrosc"bodajze Julii Barett (niech mnie ktos poprawi jesli sie myle-czytalam juz dosc dawno) byla do przelkniecia dzieki temu ze autorka bardzo mocno trzymala sie pomys?ow samej Jane Austen. az za bardzo. stylem ksiazka nie razi ale jest o tyle nudna o ile jest kalka D&U

Je?li chodzi o wspó?czesne wydanie dumy, to je?li masz na my?li te z 2003 r. to rzeczywi?cie kaszana, ale jest inna wspó?czesna wersja, w dodatku hinduska, która jest wspania?a