Ogród Jane Austen

Odmawiając Darcy'emu Lizzy wybierała dużo gorszą opcję niz Charlotta - samotność (albo przynajmniej niepewność co do właśnej przyszłości) i ubóstwo. Przecież "nie wiedziała", że Darcy oświadczy jej się ponownie, a ona gruntownie zmieni zdanie. To mogła jej powiedzieć tylko JA

Odmawiając Darcy'emu Lizzy wybierała dużo gorszą opcję niz Charlotta - samotność (albo przynajmniej niepewność co do właśnej przyszłości) i ubóstwo. Przecież "nie wiedziała", że Darcy oświadczy jej się ponownie, a ona gruntownie zmieni zdanie. To mogła jej powiedzieć tylko JA

Ale Lizzy miała inny charakter. Nie ukrywała, że wyjdzie za mąż tylko z miłości i w związku z tym przewiduje być starą panną i opiekować się dziećmi Jane....

Jeżeli ludzie dogadują się ze sobą i potrafią żyć ze sobą to jak najbardziej Chociaż ja mimo wszystko jestem za miłością

Oczywiście, wiem to po sobie i mogłabym tu nie jedno powiedzieć, ale to nie jest miejsce ku temu, poza tym nie będę robić offtopu

Trudno oczekiwać od Lizzy, żeby nie skorzystała ze swojej szansy.

Tyle, że ona wcale nie chciała z niej skorzystać - gdyby tak było, to przymknęłaby oczy na rewelacje Wickhama i zgodziła się już wtedy, gdy Darcy oświadczał się jej po raz pierwszy. Sytuacja jej i Charlotty pod wieloma względami była podobna - obie nie miały posagu, ani utytułowanych krewnych, a w związku z tym - szans na dobrą partię. Lizzy jednak nie przystała nie tylko na propozycję pastora - co można by tłumaczyć tym, że perspektywa stabilnej przyszłości nie rekompensowała jej wizji spędzenia reszty życia z pompatycznym, zadufanym w sobie durniem. Ona odrzuciła znacznie więcej - bo przecież Darcy był nie tylko dziesięć razy zamożniejszy od Collinsa (i niezależny od żadnej lady Katarzyny), ale również - pomijając wszystkie wady - byłby znacznie bardziej wartościowym partnerem życiowym.
Ona jednak postawiła na pryncypia - nie kochała go i nie poważała, więc wszystko inne nie miało znaczenia. I chyba Darcy ją za tę decyzję szanował, gdy już ochłonął po pierwszym szoku.

Tyle, że ona wcale nie chciała z niej skorzystać - gdyby tak było, to przymknęłaby oczy na rewelacje Wickhama i zgodziła się już wtedy, gdy Darcy oświadczał się jej po raz pierwszy. Sytuacja jej i Charlotty pod wieloma względami była podobna - obie nie miały posagu, ani utytułowanych krewnych, a w związku z tym - szans na dobrą partię. Lizzy jednak nie przystała nie tylko na propozycję pastora - co można by tłumaczyć tym, że perspektywa stabilnej przyszłości nie rekompensowała jej wizji spędzenia reszty życia z pompatycznym, zadufanym w sobie durniem. Ona odrzuciła znacznie więcej - bo przecież Darcy był nie tylko dziesięć razy zamożniejszy od Collinsa (i niezależny od żadnej lady Katarzyny), ale również - pomijając wszystkie wady - byłby znacznie bardziej wartościowym partnerem życiowym.
Ona jednak postawiła na pryncypia - nie kochała go i nie poważała, więc wszystko inne nie miało znaczenia. I chyba Darcy ją za tę decyzję szanował, gdy już ochłonął po pierwszym szoku.

Otóż to! I za to Lizzy należy się szacuneczek.
Podobał mi się fragment (nie przytoczę dokładnie, bo już nie mam książki) "nie miała wątpliwości, co do odpowiedzi...", po wszystkich wyrzekaniach na zbliżającą się dramatyczną sytuację rodziny, po wszystkich "five thousand a year!", to zdanie zabrzmiało naprawdę mocno.

To znaczy?

(Wiem, że już kiedyś była dyskusja o Charlotcie, starałam się nie wtrącać, niech nowe użytkowniczki też sobie porozmawiają, ale czasem ciężko się powstrzymać
Uznanie dla Lizzy nie oznacza potępienia Charlotty, ustalmy to ponownie. Dwie różne postawy, ot co.)

Każda z nich miała swoje racje, a poza tym jako przyjaciółki dobrze się uzupełniały

Nie zapominajmy, że Elżbieta jest kobietą mądrą, energiczną i wrażliwą. Ja na jej miejscu również odrzuciłabym (w takich okolicznościach) awanse mężczyzny, choć to nie znaczy, że nie płakałabym później. Lizzy przecież po jego wyjściu przepłakała pół godziny, a smutna była przez kolejne tygodnie.

Myślę, że właśnie jest tak jak piszesz. Do tej pory nikt nie ośmielił się mu sprzeciwić - był zbyt wysoko urodzony, zbyt ważny, dumny i pewny siebie, no i zbyt bogaty. Pewnie wszystkie panny, które go otaczały, chciały go "złowić". I pewno on o tym wiedział. Dlatego tak unikał nowych znajomości i tak gardził ludźmi. Po prostu widział ich interesowność. Lizzy go zaskoczyła. Była inna od wszystkich znanych mu do tej pory kobiet. Miała gdzieś jego majątek i pochodzenie. Widziała w nim po prostu człowieka. Z wadami i zaletami. Powiedziała jemu i jego ciotce, co myśli - nie poniżając się przy tym. Zachowując swoją dumę i godność. To całkowicie zwaliło go z nóg.

Poza tym taki co by się drugi raz nie oświadczył po tak rzeczowym i logicznym uzasadnieniu odrzucenia nie byłby wart przyjęcia nawet za drugim razem :twisted:

I dobrze mu tak! Myślał, że się nabierzemy na jego portfel i chatę...
Jakby nie dostał do wiwatu to by mu się ta właściwa klapka nigdy nie "odemkła" A tak Lizzy mu za nas wszystkie nawrzucała