Ogród Jane Austen

Lizzy właściwie powinna dziękować plotkarzowi do końca życia! łańcuszek plotka-lady Catherine-wizyta damy u potencjalnej narzeczonej-wizyta damy u potencjalnego narzeczonego doprowadziła do zbawiennego w skutkach wzrostu szalonych nadziei u raz odrzuconego i sponiewieranego dżentelmena i - bingo!! A więc, moje panie... słowo na "p" wcale nie jest takie paskudne jak się czasami uważa...

Lady K.sama nie była pewna, czy Elizabeth jest zaręczona z Darcy'm, bo
ją osobiście o to zapytała, a ta zaprzeczyła. To wyraźny dowód, że lady K.
oparła się jedynie na pogłosce, rzecz jasna od Collinsa, bo od kogóż by
innego?! A Collins niewątpliwie z kolei wysnuł ten wniosek z pogawędek z
żoną, która będąc świadkiem tylu wizyt Darcy'ego, mimo woli widziała
jego i Elizabeth reakcje i emocje. To w zupełności wystarczy, aby Colli-
nsowie byli niemal pewni, że Darcy ma jak najbardziej poważne zamiary
wobec Elizabeth. I Collins "musiał" uprzedzić o tym swoją protektorkę!
Inna sprawa z samą Charlottą, nad którą tylu fanów się użala. Ale
spójrzcie, z jakiego domu ona wyszła! Czyż jej ojciec nie jest zadziwiająco
podobny do zięcia, jesli chodzi o obsesyjne wręcz uwielbienie Dworu i
w ogóle bogatych przedstawicieli arystokracji? Oni dwaj nie mają skrupu-
łów w nadmiernych pochlebstwach, widząc w nich naturalną "metodę' do
robienia kariery. A niestety bez łaski możnych nie można było dostać
dobrej prebendy dla pastora, czy też urzędu na dworze. Oni dwaj bardzo
dobrze o tym wiedzieli, i Charlotta także. Dobrze wiedziała, z jakiej
ręki jedzą! Totez pomagała mężowi w jego dworskich obowiązkach, traktując to jako "pracę', a nie przymus wobec męża.

O obaj lubili schlebiać wyższym sferom, co daje się zauważyć na obiedzie u lady K.

Lady K.sama nie była pewna, czy Elizabeth jest zaręczona z Darcy'm, bo
ją osobiście o to zapytała, a ta zaprzeczyła. To wyraźny dowód, że lady K.
oparła się jedynie na pogłosce, rzecz jasna od Collinsa, bo od kogóż by
innego?! A Collins niewątpliwie z kolei wysnuł ten wniosek z pogawędek z
żoną, która będąc świadkiem tylu wizyt Darcy'ego, mimo woli widziała
jego i Elizabeth reakcje i emocje. To w zupełności wystarczy, aby Colli-
nsowie byli niemal pewni, że Darcy ma jak najbardziej poważne zamiary
wobec Elizabeth. I Collins "musiał" uprzedzić o tym swoją protektorkę!

Charlotta musiała coś podejrzewać - wspominała przecież Elżbiecie podczas jej wizyty w Hunsford, że Darcy chyba się nią interesuje. Pułkownik Fitzwilliam też zauważył, że jego kuzyn podczas wizyt na plebanii jest dziwnie małomówny.
Dlatego wydaje mi się, że lady Katarzynie zachowanie siostrzeńca też nie umknęło - mimo wszystkich swoich wad nie była głupia. Rewelacje pastora - chyba ich źródłem była rzeczywiście rodzina Charlotty - kazaly jej uwierzyć, że plotka o zaręczynach wcale nie jest tak nieprawdopodobna, jak to by się mogło wydawać. A ponieważ była kobietą czynu - pojechała do Longbourn. Z wiadomym skutkiem.

Dlatego uważam, że rewelacje pastora były tylko dolaniem oliwy do ognia. Nie wydaje mi się, aby lady Katarzyna uwierzyła w plotkę o zaręczynach. Najwyraźniej jednak uznała, że w nowinach pana Collinsa może kryć się ziarno prawdy.
Kilka miesięcy wcześniej widziała przecież, jak Darcy odnosi się do Elżbiety i na tej podstawie domyśliła się prawdy, a przynajmniej jej części. Potem mogła dojść jednak do wniosku, że "co z oczu, to i z serca". A tu nagle taka nowina.
Najpierw była informacja o zaręczynach Jane i Bingelya - siostry Elżbiety i przyjaciela Darcy'ego. Taki związek dawał obojgu wiele okazji do spotkań (sama Elżbieta miała przecież na to nadzieję). Lady Katarzyna mogła się więc obawiać tego samego, czego Darcy obawiał się kilka miesięcy wcześniej, kiedy ukrył przed Bingleyem przyjazd Jane do Londynu - że uczucie, które przygasło odrodzi się na nowo.

Maryann, czy chodzi o ten:
http://198.64.130.61/derby/katja.mbqe.html
tekst?
Nawet niezły. Jakże odbiega to od farmazonów Emmy Tennant...

To właśnie sceny oświadczyn chyba zawsze mi najbardziej brakowało i w książce, i w ekranizacjach P&P. Ciekawe, jak wyobrażała sobie tę scenę sama Jane Austen.

Myślę, że panu Bennetowi chodziło raczej o pozycję Darcy'ego, poważanie, jakim się cieszył, nie wspominając już o respekcie, jaki wzbudzała jego postać . Być może Darcy był chłodny i oficjalny - ale wynikało to raczej ze wzruszenia, niż z dumy. Chłopak wreszcie dostał to, o czym tak marzył, i wobec takiego ogromu szczęścia musiał wydobyć na wierzch resztki rezerwy, inaczej uczucia mogłyby wziąć górę. Pamiętajmy, przez ile lat swego życia Darcy tłumił namiętności. Już była mowa o tym, że zachowywał się sztywno i chłodno podczas spotkań z Lizzy pod koniec książki, przed drugimi oświadczynami. Może podobną postawę przyjął wobec ojca Lizzy. W sumie trudno jest mi wyobrazić sobie wybuch uczuć Darcy'ego przed panem Bennetem i rozmowę zakończoną "mów mi tato"- "mów mi synu" A że pan Bennet był uprzedzony, też racja. No bo niby dlaczego miałby nie być?
Wyobraźmy sobie inną sytuację... Co by było, gdyby pan Bennet powiedział "nie"?

I popłynęłoby z ust zacnej niewiasty nieśmiertelne "Oh Mr. Bennet! How can you tease me so? Have you no compassion for my poor nerves?"

Moim zdaniem on dobrze wiedział,że jeżeli Darcy przyszyszedł do niego to musiała Lizzy odpowiedzieć pozytywnie na jego oświadczyny,więc się zgodził.Był tylko ciekawy czy jego kochana córeczka wychodzi za niego z miłości?Wiadomo,że była jego ulubienicą i nie chciał się roztawać z córeczką.Dobrze,że po ślubie odwiedzał często państwa Darcy.

Toż przecież żartowałam z tym mydleniem. Lizzy była jego najukochańszą córką i "za nic nie rozstałby się z nią dla kogoś, kto byłby mniej wart".
A do Pemberley jeździł rzeczywiście często - szczególnie wtedy, kiedy nikt się go tam nie spodziewał.

Raczej dlatego że już nie mógł wytrzymać w domu

Dziwić się nie dziwię. Mam tylko nadzieję, że nie zaczął im składać tych niespodziewanych wizyt tak zaraz po ślubie...