Ogród Jane Austen

on jeszcze wtedy nie wiedziął ze mu się tak podoba, jak to było"gdyby nie była tak nisko urodzona to mogłoby mu grozić z jej strony niebezpieczeństwo"

Mi tez się wydaje że Pan Darcy przejrzał Karolinę Bingley i doskonale zdawał sobie sprawę z jej zakusów na swoją osobę. Oprócz wzmianki o kobiecej przewrotności jest taki moment, w którym Karolinie grającej w karty mówi że nic się nie zdadzą kobiece zalety jeśli nie będą pogłębiane częstą lekturą.

Czytamy dalej!!

Ale wracając jeszcze do tego tekstu o pogłębianiu umysłu jak najczęstszą lekturą zauważcie,że to Lizzy wtedy miała książkę w ręku.
A nie płytka Karolina.

Agatko droga moja a gdzieś Ty to widziała??? 8O

JA TEŝ CHCĘ!!!

Na tej stronie: http://java.europe.yahoo.com/uk/uip/pri … shSite.htm

Tam na górze jest napisane HOME PRIDE PREDIJUCE i jak klikasz na pride albo predijuce to pojawia Ci sie opcja Mr Darcy & Lizzie Bennet i jak klikasz w któreś z nich, to na dole strony pojawiaja sie kolejne osoby, z których punktu widzenia przedstawiana jest ta postać (powiedzmy). Musisz kliknąc w Karolinę Bingley i tam pojawi sie odpowiedni cytat, jej zdjęcie na całą strnę i fragment fimlm, ktory, uprzedzam, dość długo się ładuje.

Uff, ale namieszałam, ale mam nadzieje że znajdziesz bez problemów.

A propos- Keira jako Lizzie coraz bardziej mi sie podoba...

mnie teĹź!!!
znam tę stronę ale jak zagladałam tam wcześniej ten filmik był jeszcze niedostępny

Jest uśmiech i jest uśmiech.
Serialowy był wiecznie roześmiany, ale z błyskiem jakiejś inteligencji. Może nie błyskotliwej, ale jednak inteligencji.
Natomiast filmowy jest przystojniejszy, ale jak na razie wychodzi, że zrobili z niego wołka zbożowego, który zatrzymał się w rozwoju na 12 roku życia. A co jak co, ale Bingley kretynem nie był.

I jeszcze jeden temat pod dyskusje: Zastanawiam sie kto pierwszy odkrył, jak skutecznie poezja potrafi zniszczyć uczucie

Te słowa Lizzie mnie zawsze intrygowały, bo w sumie to dość rzadko spotykany poglad, nie sądzicie? Wie, wiem, ze ona dalej tę myśl rozwija, ale mimo wszystko... Poezja izie w parze z zauroczeniem, oczarowaniem, miłoscią wreszcie, wszystkimi jej odcieniami. Ten pogląd JA jest bardzo realistyczny - aż strach pomysleć jak złe wiersze musiała widywać. Nie wyobrażałam nigdy sobie żeby poezja mogła zabić uczucie, co innego, jeśli go z jednej strony nie ma, wtedy grafomańskie wiersze mogą dostarczyć sporo rozrywki, ale zaraz zabijać uczucie...

No i czy nie jest to kolejny argument w dyskusji do której szuflady włożyć twórczośc JA? Choć ja, specjalistka od romantyzmu, też za poezją nie przepadam, zwłaszcza marną. I nigdy wierszy nie pisałam, a JA tak
Hm, sama nie wiem...

Wydaje mi się, że charakter Bingley'a jest niejako spowodowany instynktem samozachowawczym. W końcu zawsze doskonały i idealny Darcy był jego "najdawniejszym przyjacielem". Aby zachować swoją tożsamość musiał uniknąć porównywania do Darcyego, bo zawsze byłby jedynie namiastką, imitacją. Stąd może troszkę nonszalancka poza (a może i autentyczny charakter - to już szczegół). "Nie mogę być taki jak Darcy, będę jego całkowitym przeciwieństwem". Przecież patrząc na nich, porównując ich razem: jeden dorosły odpowiedzialny facet, drugi trzpiotowaty, beztroski małolat. I metryka nie ma tutaj nic do rzeczy.
Podejrzewam, że w małżeństwie Bingley jednak się zmienił. Spoważniał, wydoroślał.
Ale zgadzam się Fringillo, mimo licznych wad mieliśmy polubić Bingleya od samego początku i trwale. Tak jak pana Collinsa lekceważyć i raczej wyszydzać. Zwróciłam uwagę, że w właściwie wszędzie JA sugeruje nam od początku co mamy o danej postaci myślkeć, jakimi uczuciami ją darzyć. Bo nawet Darcy, który w Lizzy wzbudzał taką niechęć, w nas-czytelnikach, którzy znają fragment jego mysli, miał raczej intrygować, niż wzbudzać niechęć. Pierwsze wrażenie - to jest to co nam narzuca autorka

Jak juz jesteśmy przy Bingleyu, to zatrzymajmy sie na chwilę. W X rozdziale jest ta rozmowa o jego charakterze, pomiędzy nim, Darcym a Lizzie. Przyznam, że zawsze budziła we mnie mieszane uczucia. Po części zgadzam się z Darcym, że trochę było w tym jego roztrzepaniu i porywczości nonszalanckiej autokreacji, a z drugiej strony mogło to być trochę podświadome, taki po prostu był i lubił siebie takiego. Na pewno nie był głupi, jak czasem może wynikać z filmu czy serialu. Ale wracając do tej dyskusji o jego charakterze, zupełnie nowe światło rzuca na charakter Bingleya list Darcy'ego - to Bingleya zakochanego widywałem nieraz. Hm, przyznam że nie wiem co o tym sądzić. Kochliwość to niezbyt dobra cecha, może były to tylko oczarowania? Z drugiej strony, wydaje mi się, że JA chciała przedstawić Bingleya jako jednoznacznie pozytywną postać, którą czytelnik miał od początku polubić i nie miała zamiaru zrobić niczego, żeby zmienił o nim zdanie, tak jakby chciała powiezieć: Tak, to porządny facet, tylko za bardzo ulega wpływom, no ale musi mieć przecież jakąś wadę, żeby Jane nie było za dobrze i żeby trochę skomplikowac akcję
A co wy o tym sądzicie?

no dobra, wracając do naszych rozdziałów, to czy w tym ktore teraz omowiamy nie pojawia się na scenie uwielbiany przez tłumy Pan Colins z tym swoim służalczym podejściem do Lady katarzyny i zachwytami nad Rosings. W tych scenach zawsze mi sie podabała jedna, ta przy obiedzie, gdzie pan Bennet specjalnie prowokuje Colinsa a on tego nie zauważa i daje sie wciągnąć w rozmowę rewelacja

Wydaje mi sie że po prostu są postacie, których prawdziwe oblicze poznajemy od razu i Jane niejako podpowiada nam co o nich mamy sądzić i drugi typ - postacie z niespodzianką, w przypadku których Jane specjalnie usiłuje nas na poczatku zmylić - i albo damy sie wpuścić w maliny, albo od razu sie na delikwencie poznamy. Ale to pierwsze dotyczy nie tylko postaci komediowych, niektórych bohaterów Jane przedstawia nam od razu, innych poznajemy w miare rozwoju akcji.

Co do tej śmiertelności matek przy porodach - troszkę dramatyzujesz. Owszem, nagminne były takie przypadki w średniowieczu (podobno chęć życia była gówną przyczyną osławionej czystości św. Kingi ). W czasach nowożytnych, częściej umierało dziecko niż matka (zgodnie z obliczeniami na 100 noworotków tylko 10-18 dożywało "lat sprawnych"), ale w czasach JA ta śmiertelnośc w tej warstwie nie była taka duża. Wiązało się to przede wszystkim z dwoma przyczynami, po pierwsze, Anglia stroniła od zwyczajów francuskich (gdzie "szczanie" na ściany wersalu było normalnym zwyczajem higienicznym), a po drugie w tym czasie rozpoczęła się już moda na mycie i przestrzeganie higieny osobistej. Warstwa JA rodziła w warunkach dużo lepszych niż mieszczki czy chłopki, a poród w szpitalach (czyli wylęgarni gorączki popołogowej i śmierci noworodków) jeszcze wówczas nie był upowszechniony.