Ogród Jane Austen

Moim zdaniem oboje. Gdy Lizzy rozmawia Bingley'em Georgiana dygnęła i poszła omawiać coś z bratem. Więc wydaje mi się, że pomysł był raczej jej (a jako młodsza, niepełnoletnia siostra wszelkie tego typu decyzje musiała konsultować z bratem lub opiekunem). Może nawet pomysł przyszedł jej do głowy wiedząc co czuje jej brat? Ale jestem pewna, że Darcy aż podskoczył do góry z radości (oczywiście wewnątrz ). Nie wspominając, że wydaje mi się, że gdyby Georgiana nie zaprosiła Lizzy, zrobiłby to on sam.

W sumie, zauważyłam, że ciężko jest dopaść na forum więcej niż jedną osobę, może przez to. Chociaż jako początkująca jakoś nie czuję w pełni upoważniona Czuję się na zasadzie przyczepiło sie ... do okrętu i mówi "płyniemy".

Oby

Mam dokładnie takie same odczucia. I też staram się nadrobić ponad miesięczną nieobecność na forum (i nie tylko na forum ;-) ). Oj naprodukowało się tych postów, naprodukowało...

Jeśli chodzi o film to mi zawsze wydawało się, że to Georgiana chciała zaprosić Elzbietę, widząc jakie wrażenie robi na jej bracie, zapewne od razu domysliła sie jego uczuc, a ponieważ Elżbieta jej się spodobała, chciała zrobic jakis gest w jej kierunku.
Ale w ksiązce napisane jest: ... Darcy zwrócił się do siostry, by go poarła, prosząc państwa Gardiner wraz z sistrzenicą na obiad do Pemberley, nim stąd wyjadą. Panna Darcy chętnie posłuchała, choc mówiła niesmiało...

A ja nie wierzę, że Darcy zwierzał się Georgiane. Po pierwsze zbyt duża róznica wieku była między nimi, po drugie nie należał do typu osób, któe się zwierzają.
A co do Georgiany, to taki czaruś jak Wickham bardzo łatwo mógł ją oczarować i sobie podporządkować. Skoro bez problemów udało mu się z Lydia, to jaką łatwą ofiarą musiała być Georgiana.
Wydajew mi się, że czas kształtowania swojego charakteru Georgiana miała jeszcze przed sobą. A w momencie ślubu brata, na pewno jego oko, straciło pewną czujność

Zwłaszcza że miał do pomocy panią Younge, która na pewno bez przerwy sączyła swojej wychowance do ucha pochwały na temat Wickhama.
Georgiana miała dopiero 15 lat i niedawno wróciła z internatu. Była nieśmiała i - jeśli sądzić po usposobieniu jej brata - chyba nie grzeszyła łatwością w nawiązywaniu kontaktów towarzyskich. Stanowiła więc idealny cel dla zabiegów Wickhama.
Uwierzyła bez zastrzeżeń w jego miłość i zgodziła się na ucieczkę - a czegóż można wymagć od dziewczyny wychowanej w cieplarnianych warunkach, niemal bez kontaktu ze światem zewnętrznym? Przecież Elżbieta, o tyle bardziej bystra i doświadczona obserwatorka ludzkich charakterów (przynajmniej sama do pewnego momentu za taką się uważała), również nabrała się na rewelacje Wickhama, a nie wiadomo, czy gdyby nie mądre rady pani Gardiner, nie popelniłaby większego błędu i nie zaangażowałaby się uczuciowo. W pewnym momencie chyba niewiele do tego brakowało.

W książce ona chyba w ogóle nic nie mówi. Jane pisze, że była tak nieśmiała, że ledwo odważała się odezwać w momencie, kiedy było najmniejsze prawdopodobieństwo, że ktoś mógłby ją usłyszeć.
Ale na wiadomość o zaręczynach brata napisała do Elżbiety czterostronicowy list pełen zachwytów. Albo więc Lizzy tak jej się spodobała podczas tych dwóch spotkań w Derbyshire, albo już wcześniej "ktoś" nad nią w tym zakresie pracował ...

Właśnie. Podejrzewam też, że mimo całej swojej nieśmiałości Georgiana orientowała się dosyć dobrze w uczuciach swojego brata. Bo chociaż był taki chłody i zamknięty w sobie, to przecież musiał coś jej opowiadać o pobycie w Hertfordshire. A na pewno zauważyła zmianę w jego zachowaniu po przyjeździe Elżbiety do Pemberley.
A' propos. Nie mogę oprzeć się wrażeniu, że to Elżbieta była chyba w tym wszystkim najmniej zorientowaną osobą. Panna Bingley jeszcze w Netherfield wyczuła, co się święci. Charlotta też musiała coś podejrzewać, bo inaczej nie snułaby planów odnośnie przyszłości przyjaciółki. A i lady Katarzyna chyba nie wybrałaby się w podróż do Longbourn, gdyby była pewna całkowitej obojętności siostrzeńca wobec Elżbiety - w końcu miała okazję wielokrotnie widzieć ich razem i musiała wyciągnąć niepokojące wnioski.
Również pani Gardiner w liście opisującym pomoc Darcy'ego w odnalezieniu Lidii jasno dała do zrozumienia, że domyślali się, że był on "w inny sposób zainteresowany" sprawą i tylko dlatego zgodzili się na zachowanie tajemnicy.
No i Jane - ale ona od początku wbrew wszystkim lubiła Darcy'ego.

No i znowu sie powtórzę - bardzo często najbardziej zainteresowani są najbardziej ślepi... Wiem z autopsji

Ja ostatnio czytalam taka książkę - przez jakies 300 stron on i ona chodzą dookoła siebie i sie czają - oboje udają przed sobą, że nic do siebie nie czują, podczas gdy wszyscy wokól doskonale widzą, że tamci sie kochają, zachęcają ich, próbują popychać, ale tamci sie boją. Gdy czasem traciłam cieporliwośc do autorki, no bo w końcu ile można przedłużać, po zastanowieniu dochodziłam do wniosku, że tak właśnie w życiu jest, ci najbardziej zaiteresowani najdłużej sie wahają nie dostrzegając tego co dla reszty oczywiste...
I czasem mogą tego gorzko żałować... Przez długie lata

Chociaż spotkałam się kiedyś z opinią, że chyba jednak od początku Darcy wzbudził w niej uczucia o temperaturze bynajmniej nie letniej - chociaż może sama nie zdawała sobie z tego sprawy.
No, bo spróbujmy porównać. Wickham adorował ją od momentu przyjazdu do Meryton, aby po pojawieniu się panny King ze sporą gotówką błyskawicznie zmienić obiekt zainteresowania. I co? Panna Bennet nie żywi do niego urazy i pobłażliwie stwierdza tylko, że młody człowiek przecież musi mieć z czego żyć.
Darcy (...) za swoją nierozwagę i niewyparzony język zapłacił zdecydowanie wyższą cenę.

Nie zgodziłabym się. Również "narzeczoną" Darcego przyjeła raczej z zainteresowaniem i złośliwością niż zazdrością.