Ogród Jane Austen

Strona po¶wiecona Jane Austen

Nie jeste¶ zalogowany.

Og³oszenie

#151 2006-04-26 18:53:35

Alison
U¿ytkownik

Re: Artykuły na temat North & South

GosiaJ! Czy Ty nie pamietasz jakie ryzyko niosÄ… ze sobÄ… wszelkie spekulacje?! 8O
wink


Dusza moja na zawsze zostanie dziewczyną, swoja, własna, niczyja, nie znana nikomu...

Offline

 

#152 2006-04-26 18:54:15

Gosia
U¿ytkownik

Re: Artykuły na temat North & South

Wlasnie wlasnie! Twoj bohater ulubiony nie lubil spekulacji big_smile


Z Południa na Północ:
http://forum.northandsouth.info/index.php

Offline

 

#153 2006-04-26 20:07:06

GosiaJ
U¿ytkownik

Re: Artykuły na temat North & South

Wlasnie wlasnie! Twoj bohater ulubiony nie lubil spekulacji big_smile

I dlatego właśnie nie kupiłam ;-) A poza tym bałam się, że mnie coś będzie kusić. będę chciała poczytać i zepsuję sobie na zawsze historię Marianne i Elinor.


Thorntonmania... nieustające apogeum uzależnienia.

Offline

 

#154 2006-04-26 21:55:14

Gosia
U¿ytkownik

Re: Artykuły na temat North & South

Przetlumaczylam nowy artykulik. Tym razem byl trudniejszy, wiec to czego nie umialam przelozyc, pominelam. Artykul jest z czasow, kiedy krecono film (jakis maly jego fragmencik juz wczesniej zamiescilam, ale mysle ze calosc jest interesujaca):

The Independent
10 November 2004
Miłość w chłodnym klimacie

North & South, opowieść Elisabeth Gaskell o romansie na początku epoki industrialnej, nie ma prostego uroku Dickensa czy Austen. Dlaczego więc pracuje się nad nią w TV? Sarah Shannon idzie na plan filmu, by dowiedzieć się tego.

Kobieta idzie przez kocie Å‚by i zatrzymuje siÄ™ przed bramÄ… imponujÄ…cej XIX-wiecznej przÄ™dzalni baweÅ‚ny. Jej maÅ‚a postać jest ubrana skromnie, jak wiek tego wymaga, z szalem otulajÄ…cym szczelnie jej ramiona, chroniÄ…cym przed północnym chÅ‚odem. Zatrzymuje siÄ™ , aby zebrać siÄ™ na odwagÄ™ i puka do bramy. “CiÄ™cie”. Kamery filmowe zatrzymujÄ… siÄ™ i znika maÅ‚y kawaÅ‚ek historii, przywoÅ‚any do życia w Keightley, mieÅ›cie w stanie Yorkshire. [...] To plan filmu BBC “North&South”[..]

Przyszedł czas na Elisabeth Gaskell. Oczywiście nie każdego ona zachwyca. Niektórzy uważają jej prozę za melodramatyczną [..]. Ale są i tacy, którzy chwalą "N&S" za przenikliwy obraz wczesnej epoki industrialnej, ze strajkującymi robotnikami, dumnymi kapitalistami i zubożałymi ziemianinami. [..] Wielu z nich uwielbia parę wojujących kochanków -Margaret Hale i Johna Thorntona.

Daniela Denby-Ashe gra rolę Margaret, tą niewielką kobietę u bram przędalni. [..] kobietę wielkiej prawości, energii i pasji. [..]
Denby-Ash, 25 lat, wydaje siÄ™ zaskoczona obrotem wypadków :”ByÅ‚am przesÅ‚uchiwana do innej roli, a staÅ‚o siÄ™ tak, że gram głównÄ…” – mówi z uÅ›miechem wyrażajÄ…cym zakÅ‚opotanie. “Nie oczekiwaÅ‚am niczego po tym przesÅ‚uchaniu, ponieważ mój agent powiedziaÅ‚ mi, żebym wiele siÄ™ nie spodziewaÅ‚a. WiedziaÅ‚am, że przed dÅ‚ugi czas szukali wÅ‚aÅ›ciwej osoby. Bardzo, bardzo siÄ™ ucieszyÅ‚am, kiedy powiedzieli do mnie: `To jest najwiÄ™ksza rola, jakÄ… kiedykowiek zagraÅ‚aÅ›`”.

Sandy Welch która zaadaptowaÅ‚a powieść (i byÅ‚a odpowiedzialna za ostatniÄ… wersjÄ™ “Our Mutual Friend” Dickensa), zachwyca siÄ™ wyborem aktorki. “To przez tÄ™ bezpoÅ›redniość Danieli, tak samo jak wielki urok i energiÄ™”. To bardzo ważne, żeby nie odbierać Margaret jako pewnej siebie, snobistycznej kobiety, ale jako kogoÅ› peÅ‚nego życia, o dociekliwym umyÅ›le, kto zdobÄ™dzie sympatiÄ™. Daniela zrobiÅ‚a to, jak sÄ…dzÄ™”.

To równie ważne dla Welch (która jest żonÄ… pisarza i reżysera Stephena Poliakoffa), żeby widzowie nie odbierali bÅ‚Ä™dnie Gaskell. “Pani Gaskell” przyczepiajÄ… etykietkÄ™ domatorki, żony duchownego z Manchesteru, z wieloma dziećmi. Wielu odnosi siÄ™ do niej snobistycznie [..]

Kiedy Wives and Daughters weszÅ‚y na maÅ‚y ekran parÄ™ lat temu, zapytaÅ‚am dlaczego wybrano tak prostÄ… historiÄ™ zamiast “N&S”. Producenci odpowiedzieli, że szeroki socjalny rozmach drugiej powieÅ›ci jest zbyt trudny, aby go wtloczyć w telewizyjny serial. Ale Welch nie martwiÅ‚a siÄ™ tym. “ To w istocie rodzaj wiktoriaÅ„skiej "Dumy i Uprzedzenia", wspaniaÅ‚a historia miÅ‚oÅ›ci i także wielka przygoda (ryzyko). Problem dramaturgiczny jest tylko taki, że caÅ‚e uprzedzenie wychodzi od Margaret. Thornton lubi jÄ… od samego poczÄ…tku. JednÄ… ze zmian, jakie musiaÅ‚am wiÄ™c zrobić byÅ‚o to wyrównać tÄ™ kwestiÄ™.
Margaret pierwszy raz widzi Thorntona wewnÄ…trz jego przÄ™dzalni baweÅ‚ny, tam on ukazuje siÄ™ jej w brutalnym i niebezpiecznym oÅ›wietleniu. Prawdziwy Pan Rochester.”

Oprócz relacji miÅ‚ość-nienawiść pary głównych bohaterów., Austen i Gaskell wykazujÄ… inne podobieÅ„stwa, które mogÅ‚yby uczynić wiktoriaÅ„skÄ… powieÅ›ciopisarkÄ™ tak popularnÄ… u wspólczesnej widowni jak jej poprzedniczka [czyli Austen]. “Gaskell wychwytuje subtelnoÅ›ci miÄ™dzy ludźmi, sposób w jaki zachowujÄ… siÄ™ wobec siebie i co czujÄ…, kiedy sÄ… dotkniÄ™ci. [..] - mówi Welch.
WiÄ™ksza różnica polega na tym, że “N&S” bÄ™dzie obrazem Północy z rozwijajÄ…cym siÄ™ przemysÅ‚em. “Margaret podróżujÄ…ca na Północ pociÄ…giem ma sygnalizować, że to nie jest film z gatunku powóz-koÅ„ albo coÅ› o dÅ‚ugich sukniach i taÅ„cach. Mam nadziejÄ™, że obraz podróży pociÄ…giem nada akcji od poczÄ…tku wÅ‚aÅ›ciwy kierunek.

Welch wierzy, że zostanÄ… zaakceptowane zmiany, jakie wprowadziÅ‚a, wysyÅ‚ajÄ…c bohaterów na WielkÄ… WystawÄ™ 1851 r. “Mam nadziejÄ™, że spodobaÅ‚oby siÄ™ jej, to co dodaÅ‚am. Albo, że może ona sama by wÅ‚Ä…czyÅ‚a te sceny, gdyby miaÅ‚a wiÄ™cej czasu”.
Gaskell narzekaÅ‚a, że jest pod presjÄ… zakoÅ„czenia powieÅ›ci. Jej szefem byÅ‚ nie kto inny, tylko sam Karol Dickens, wielki miÅ‚oÅ›nik jej pracy i wydawca periodyku, w którym po raz pierwszy opublikowano “N&S” w formie odcinków. Praktyka wypuszczania powieÅ›ci na raty zmusiÅ‚a Gaskell do przyspieszenia jej zakoÅ„czenia. Ale teraz Welch może rozciÄ…gnąć fabuÅ‚Ä™ wedÅ‚ug wÅ‚asnego życzenia.

Jej adaptacja nie jest pierwsza. W 1975 r. BBC zrobiło raczej drewnianą 4-częściową wersję. Patrick Stewart (ze StarTreka) grał groźnego Thorntona, a Tim Piggot-Smith (ojciec Margaret w obecnej adaptacji) grał jej brata Fryderyka. Film miał tekturowy plan wewnętrzny. W przeciwieństwie do tego obecna adaptacja jest przywiązana do autentycznego szczegółu. Jednym z bardzo ekscytujących i dla nas industrialno-romantycznych widoków ma być scena wewnątrz pracującej przędzalni bawełny. Ekipa filmuje to w dawnej fabryce w Burnley, w Lancashire, aby stworzyć brutalne otoczenie wczesno-industrialnej fabryki.
“ChciaÅ‚am, by centralnym obrazem filmu byÅ‚o wnÄ™trze wyglÄ…dajÄ…ce tak, jakby padaÅ‚ tam Å›nieg, z latajÄ…cymi pÅ‚atkami baweÅ‚ny. I naprawdÄ™ to siÄ™ udaÅ‚o. To prawdziwa różnica w porównaniu z naszym wyobrażeniem tych przedsiÄ™biorstw jako brudnych miejsc” - mówi Welch.

Ponure ulice fikcyjnego miasta Gaskell – Milton miaÅ‚y swój pierwowzór w jej rodzinnym Manchesterze.
Ale producent Kate Bartlett wyjaÅ›nia: “Budynki mieszkalne, o których pisaÅ‚a Gaskell już dawno nie istniejÄ… w Manchesterze. ZostaÅ‚y zburzone i zastÄ…pione przez spadzistÄ… Coronation Street. KrÄ™ciliÅ›my wiÄ™c te sceny w Edynburgu, gdzie wciąż stoi wiÄ™cej autentycznych budynków tego rodzaju.

W Keighley, Denby-Ashe przygotowuje siÄ™ do nastÄ™pnej sceny z Thorntonem, granym przez maÅ‚o znanego Richarda Armitage`a. Chemia miÄ™dzy nimi bÄ™dzie kluczem do sukcesu filmu, ale mÅ‚odzi aktorzy nie wydajÄ… siÄ™ zaniepokojeni tym wyzwaniem. “Jak tylko poznaÅ‚am Richarda, wiedziaÅ‚am, że on jest Thorntonem - mówi Denby-Ashe- “Po prostu mówil o tym sposób, w jaki siÄ™ poruszaÅ‚ (trzymaÅ‚), ona ma prawdziwÄ… osobowość”.
Armitage jest równie ufny w zgodność tej pary: “CoÅ› wielkiego siÄ™ dzieje, kiedy czytam z Daniela. CoÅ› zaskoczyÅ‚o. Sa tylko 4 sceny w caÅ‚ym filmie, kiedy Margaret i Johna sÄ… sami, ale wtedy ciÅ›nienie miÄ™dzy nimi wzrasta. To wspaniaÅ‚a antagonistyczna relacja i prawdziwe spotkanie umysłów”.

Denby-Ashe czeka spokojnie na nastÄ™pny sygnaÅ‚. ZaadaptowaÅ‚a siÄ™ szybko do nowego sposobu pracy, jaki jest wymagany w wysokobudżetowym filmie. “Tempo jest wolniejsze, i Ty musisz pracować ciężko nad skupieniem siÄ™, ponieważ tyle rzeczy dzieje siÄ™ naokoÅ‚o. Kiedy grasz w mydlanej operze lub sitkomie, mniej wiÄ™cej wiesz, kiedy bÄ™dziesz miaÅ‚ okienko, tak że możesz przygotować siÄ™ na to”.
Inna nowość to to ograniczenie, jakim sÄ… XIX-wieczne kostiumy. “UbieraliÅ›my jakby to byÅ‚a sztuka. Gorset, halki, sukienki. MogÄ™ zaÅ‚ożyć to wszystko w 10 minut. UkÅ‚adanie wÅ‚osów i makijaż trwaja okoÅ‚o godzinÄ™.

NastÄ™pna scena ma miejsce wewnÄ…trz wewnÄ…trz dziedziÅ„ca fabryki baweÅ‚ny. Budowniczy planu przykryli nowoczesne domy XIX-wiecznÄ… fasadÄ… i budowali wnÄ™kÄ™ na baweÅ‚nÄ™, tak aby Å‚adować jÄ… na wozy. Kiedy reżyser woÅ‚a: “Akcja”, konie pociÄ…gowe ruszajÄ… przez podwórze. Kobieta i dzieci ubrane na szaro przechodzÄ… z koszykami pod ramionami, mężczyzna Å‚aduje bele baweÅ‚ny używajÄ…c ogromnych haków. Scena jest powtarzana wielokrotnie, aż staje siÄ™ jasne, że nie ma nic przypadkowego w ich ruchach. To jest jak piÄ™kny choreograficzny taniec. Każdy w scenie wie co zrobić, żeby ujÄ™cie byÅ‚o zgodne z oczekiwaniami.

Jak po oglÄ…daniu adaptacji powieÅ›ci XX-wiecznych widzowie przyjmÄ… hit Gaskell? “ByÅ‚a moda myÅ›lenia o XIX-wiecznej literaturze, z jej wielkimi historiami miÅ‚osnymi jako o nie dość intelektualnej"”- mówi Welch – ale jest dokÅ‚adnie tak, że ludzie kochajÄ… wspaniaÅ‚e historie. MyÅ›lÄ…c optymistycznie: “N&S” da im to, czego szukajÄ…”.


Z Południa na Północ:
http://forum.northandsouth.info/index.php

Offline

 

#155 2006-04-26 22:18:05

Kika
U¿ytkownik

Re: Artykuły na temat North & South

“ByÅ‚a moda myÅ›lenia o XIX-wiecznej literaturze, z jej wielkimi historiami miÅ‚osnymi jako o nie dość intelektualnej"”- mówi Welch – ale jest dokÅ‚adnie tak, że ludzie kochajÄ… wspaniaÅ‚e historie. MyÅ›lÄ…c optymistycznie: “N&S” da im to, czego szukajÄ…”.

AMEN

Małgosiu ty nasz ukryty talencie... rozwijasz się jak wiosenny kwiat.... big_smile

dzięki


gg 2775021

Offline

 

#156 2006-04-26 22:32:00

Gosia
U¿ytkownik

Re: Artykuły na temat North & South

Dzieki Kika, tylko zeby ten "talent" za szybko nie przekwitl, jak sie tematy (tj. artykuly) wyczerpia wink


Z Południa na Północ:
http://forum.northandsouth.info/index.php

Offline

 

#157 2006-04-26 22:39:05

Margarett
U¿ytkownik

Re: Artykuły na temat North & South

Widzę, że dobrnęłaś do końca z tym artykułem i tak jak przewidywałam poszło Ci wspaniale


Marzenia przeżywane pod wpływem chwili tracą cały urok przy ich roztrząsaniu

Offline

 

#158 2006-04-26 22:43:55

Gosia
U¿ytkownik

Re: Artykuły na temat North & South

Ale problemy byly i to duze tym razem. Niestety musialam troche powycinac, ale na szczescie nie bylo to istotne, m.in. cos tam o Dickensie i Austen, i o odbiorze Gaskell, no i niektore skomplikowane zwroty sobie darowalam. Taka licentia poetica. Ale udalo sie big_smile

Calosc jest tu:
http://enjoyment.independent.co.uk/film … le4111.ece


Z Południa na Północ:
http://forum.northandsouth.info/index.php

Offline

 

#159 2006-04-26 23:07:32

Gitka
U¿ytkownik

Re: Artykuły na temat North & South

Gosiu dziękuję lol
Nawet nie wiedziałam, że Sandy Welch jest żoną pisarza i reżysera Stephena Poliakoffa.
Widziałam dwa jego filmy
Lost Prince, The (2003)
http://www.filmweb.pl/Lost,Prince%2C,Th … ,id=121344
oraz Shooting the Past (1999)
http://www.filmweb.pl/Shooting,the,Past … ,id=108074
ten ostatni bardzo ale to bardzo mnie zachwycił (leciał kiedyś na regionalnej)

Offline

 

#160 2006-04-26 23:47:34

Gosia
U¿ytkownik

Re: Artykuły na temat North & South

A teraz cos zabawnego.
Ktos wymyslil rozmowe z Richardem Armitagem na wzor slynnych wywiadow Bridget Jones.
Moje tłumaczenie:

"BJ: Dobrze, teraz zaczynam wywiad.
RA: (lekko histeryczny usmiech) Dobrze, dobrze.
(Bardzo długa pauza.)
BJ: Jaki jest twój ulubiony kolor?
RA: SÅ‚ucham?
BJ: Jaki jest Twój ulubiony kolor?
RA: Niebieski
(DÅ‚uga przerwa)
BJ: Znasz wchodzący wlaśnie film "Frozen"
RA: Tak, znam go
(pauza, przekładanie kartek)
BJ: Czy migdaliłeś się z kimś?
RA: SÅ‚ucham?
BJ (cicho): Czy całowałeś się?
RA: Tak
BJ: (oddychajÄ…c nierówno) Czy znasz „North & South”?
RA: Znam to, tak.
BJ: Kiedy zdejmowałeś krawat ...
RA: Tak...
BJ: Kiedy robili kolejne ujęcie, czy zdejmowałeś krawat i potem wkładałeś inny?
RA: Tak, prawdopodobnie tak było, tak.
(Bardzo długa pauza)
BJ: Czy znasz wchodzÄ…cy film „Frozen”?
RA: Tak
BJ: W co się w nim ubierałeś?
RA: W garnitur
BJ: Z czego był wykonany?
RA: (lekko zakłopotany) ehm ...z bawełny
BJ: uff...
RA: SÅ‚ucham?
BJ: (kaszle) Czy myślisz, że Thornton mógł przespać się z Margaret przed ślubem?
RA: Tak, myślę, że mógł to zrobić.
BJ: Naprawde?
RA: Tak, myślę, że to całkiem możliwe. Tak.
BJ: (z zapartym tchem) NaprawdÄ™?
RA: Myślę że to możliwe, tak.
BJ: Jak mogłoby to być możliwe....
RA: Nie wiem, czy Elisabeth Gaskell zgodziłaby się ze mną,, ale...
BJ: Nie możemy wiedzieć, bo ona nie żyje.
RA: Nie, nie możemy .., ale myślę, że Thornton Sandy Welch mógł to zrobić.
BJ: Dlaczego tak myślisz? Czemu?
RA: Ponieważ myślę, że to bardzo istotne dla Sandy Welch, że Thornton miał ogromny temperament seksualny.
BJ: (nabierajÄ…c powietrza) och!
BJ: Myślę, że to wyszło. Naprawde dobrze zagrane, naprawdę swietnie.
(długa pauza)
BJ: Czy masz dziewczynÄ™?
RA:Tak
BJ: (groźnie) Czy ona jest atrakcyjna?
RA: Z pewnością tak jest.
BJ: (prawie niedosłyszalnie) Chyba nie myślisz o jej poślubieniu?
(Przedłużające się, uciążliwe hałasy, a po nich odgłosy szamotaniny).


Ps. "Frozen" to oczywiscie film, w ktorym gral Armitage. big_smile
[URL=http://imageshack.us]http://img257.imageshack.us/img257/3504/rasign0ne.jpg[/URL]


Z Południa na Północ:
http://forum.northandsouth.info/index.php

Offline

 

#161 2006-04-27 00:23:02

GosiaJ
U¿ytkownik

Re: Artykuły na temat North & South

Dzięki, Gosiu, za kolejny artykuł. Rzeczywiście, jak się źródła wyczerpią, będzie trzeba czekać na kolejne, na bieżąco. Zawsze możesz jeszcze ze słuchu tłumaczyć wywiady radiowe, ewentualnie fanfiction ;-) Aż mam wyrzuty sumienia, że dziś ani minutki nie siadłam przy dokończeniu listu, a zostały mi dosłownie dwie części - jutro po powrocie z egzaminu gimnazjalnego siadam i kończę!
A co do treści - oj, "chemia" była między nimi jak między mało którą parą ekranową :-)
Wywiad a la Bridget - hihi, niezły, chociaż większość kwestii jest kopią kwestii Colina z powieściowego wywiadu z Bridget. Powinna go jeszcze zapytać o scenę peronową i o rozpiętą koszulę w tej scenie ;-) Taaa, stanowczo można dostać głupawki podczas wywiadu z Rysiem - tak myślę :oops:


Thorntonmania... nieustające apogeum uzależnienia.

Offline

 

#162 2006-04-27 07:55:48

Gosia
U¿ytkownik

Re: Artykuły na temat North & South

Tak, jest to kalka tamtego wywiadu.
Ale poniewaz jest mowa o krawacie, nie moglam sobie darowac, zeby nie przytoczyc.
Autor mogl pociagnac temat ... wink
Co do wywiadow ze sluchu, chyba mnie przeceniasz, chyba ze bylaby kopia tekstowa big_smile


Z Południa na Północ:
http://forum.northandsouth.info/index.php

Offline

 

#163 2006-04-27 08:44:04

Alison
U¿ytkownik

Re: Artykuły na temat North & South

Gośka, extra ten artykuł o kręceniu filmu, pasjami lubię czytać takie teksty, chociaż to trochę jakby odbierać sobie swoje autentyczne wrażenia, dowiadując się, że coś co wyglądało tak naturalnie było 20 razy dublowane, ale co tam, zazdroszczę filmowcom, że po ciężkiej pracy mogą spotkać się z tak wdzięcznym entuzjazmem. To musi być niesamowita satysfakcja.


Dusza moja na zawsze zostanie dziewczyną, swoja, własna, niczyja, nie znana nikomu...

Offline

 

#164 2006-04-27 13:31:57

GosiaJ
U¿ytkownik

Re: Artykuły na temat North & South

Tak, jest to kalka tamtego wywiadu.
Ale poniewaz jest mowa o krawacie, nie moglam sobie darowac, zeby nie przytoczyc.
Autor mogl pociagnac temat ... wink
Co do wywiadow ze sluchu, chyba mnie przeceniasz, chyba ze bylaby kopia tekstowa big_smile

big_smile Wspólnymi siłami możemy coś pokombinować :-)
Wiesz, zawsze jeszcze możesz cyzelować te tłumaczenia, które już zrobiłaś, a z których ewentualnie nie jesteś do końca zadowolona, bo jeśli pozwolisz mi je umieścić na stronie, to będą jako Twoje dzieła, więc... :-)
A co do sceny z krawatem - ja nie wiem, czy kiedykolwiek będę na nią umiała spojrzeć obojętnie - jest absolutnie boski w tej scenie, absolutnie cudowny i absolutnie seksowny (mam nadzieję, że to nie jest zakazane słowo ;-)) Ach, umieram z wrażenia, kiedy go zdejmuje - za każdym razem :oops:


Thorntonmania... nieustające apogeum uzależnienia.

Offline

 

#165 2006-04-27 15:17:04

Gosia
U¿ytkownik

Re: Artykuły na temat North & South

Alez oczywiscie, ze pozwole big_smile
Lubie sie dzielic z innymi wytworami mojego spaczonego czasami umyslu wink A wycyzelowac zawsze mozna...
Slowo to nie jest chyba zakazane, bo ja juz pare razy go uzylam big_smile
A co do krawata, zgadzam sie w calej rozciaglosci.
Ze tez zdjecie tej pozornie drobnej czesci garderoby (bo przeciez nie jest to np. koszula - niby blizsza cialu) moze zrobic TAKIE wrazenie! big_smile w dodatku na niewinnych umyslach .... wink


Z Południa na Północ:
http://forum.northandsouth.info/index.php

Offline

 

#166 2006-04-27 15:25:42

GosiaJ
U¿ytkownik

Re: Artykuły na temat North & South

Alez oczywiscie, ze pozwole big_smile

lol lol Dziękuję. Nie masz spaczonego umysłu (no, może trochę, ale jeśli Ty, to ja też).


Ze tez zdjecie tej pozornie drobnej czesci garderoby (bo przeciez nie jest to np. koszula - niby blizsza cialu) moze zrobic TAKIE wrazenie! big_smile w dodatku na niewinnych umyslach .... wink

Bardzo niewinnych... i sprawić, że juz nie są tak niewinne ;-)
Myślę, że to zależy po prostu od tego, KTO zdejmuje tę drobną część garderoby i w JAKI sposób... :oops:


Thorntonmania... nieustające apogeum uzależnienia.

Offline

 

#167 2006-04-27 15:29:46

GosiaJ
U¿ytkownik

Re: Artykuły na temat North & South

Dla tych, którzy mają ochotę - wrzucam całość przetłumaczonego listu od Sandy Welch, scenarzystki "N&S". Wiem, że to spory kawałek, ale teraz nareszcie jest po kolei, niektóre rzeczy poprawiłam, więc wybaczcie :oops: Chociaż oczywiście nie jestem do końca zadowolona. Mimo wszystko - miłego czytania.

List otrzymany od Sandy Welch, scenarzystki „North & South”, w lutym 2005 roku w odpowiedzi na pytania przysÅ‚ane przez czÅ‚onków forum BBC o serialu „N&S”.

List od Sandy Welch
Najpierw pozwólcie powiedzieć, jak bardzo doceniamy wsparcie i entuzjazm wyrażany dla serialu na stronie BBC. Chociaż czasami to lekko przerażające... (np. w tygodniu pomiędzy 3 a 4 odcinkiem, kiedy wydawało się nam, że do tego czasu każdy przeczytał książkę i pomyśli, że mogliśmy zepsuć zakończenie. Musiałam sprawdzać ostatnią scenę kilka razy, by uspokoić się co do tego, że nie będzie rozczarowująca!). Jestem pewna, że nie jestem jedyną osobą w ekipie poruszoną takim zainteresowaniem i uwagą dla serialu. Mamy wszyscy rodzaj zmysłu, który pozwala nam odkryć, co chce oglądać publiczność, ale rzadkością jest, by otrzymać tak szczegółową i pozytywną reakcję, więc bardzo wszystkim dziękujemy.

1. Po raz pierwszy czytaÅ‚am „N&S”, kiedy byÅ‚am nastolatkÄ…, trochÄ™ później niż inne moje ulubione powieÅ›ci wiktoriaÅ„skie, ale czÄ™sto czytaÅ‚am jÄ… z przyjemnoÅ›ciÄ… po raz kolejny. Philippa Giles, producent wykonawczy, moja przyjaciółka i współpracownica przy wielu moich adaptacjach, wspomniaÅ‚a mi o niej pewnego dnia, i, jak czÄ™sto siÄ™ zdarza, wymieniaÅ‚yÅ›my siÄ™ argumentami, czy adaptacja byÅ‚aby możliwa. PowiedziaÅ‚am, że można spróbować i na koniec rozmowy jeszcze raz opowiedziaÅ‚am o moich pomysÅ‚ach.
Co do „punktu wyjÅ›cia”, zawsze w powieÅ›ci sÄ… sceny, które muszÄ… siÄ™ pojawić w każdej adaptacji i szczególna forma (ile odcinków itp.) czÄ™sto narzuca rodzaj rytmu. „N&S” ma poruszajÄ…cÄ… historiÄ™ miÅ‚osnÄ…, mocno zarysowane główne postacie i tak samo mocnÄ… fabuÅ‚Ä™, które sÄ… ogromnymi zaletami. Jest też niedwuznaczny tytuÅ‚. UjemnÄ… stronÄ… jest to, że nie ma zbyt wielu scen z „PoÅ‚udnia” (pokazuje siÄ™ tylko Londyn i Helstone); wiÄ™kszość ważnych wczesnych scen „poÅ‚udniowych” dzieje siÄ™ zanim Hale’owie przeprowadzajÄ… siÄ™ do Milton. Oto dlaczego opowieść rozpoczyna siÄ™ od widoku Margaret w pociÄ…gu, wracajÄ…cej myÅ›lami do ciÄ…gu scen z PoÅ‚udnia – by dać wrażenie tempa opowieÅ›ci, i spróbować uzyskać spójność w scenach „londyÅ„sko-helstoÅ„skich”, w życiu, które pozostawia za sobÄ…. To także oczywiÅ›cie historia Margaret i byÅ‚y szczególne problemy w pokazaniu jej charakteru, ponieważ duża część wydarzeÅ„ (zwÅ‚aszcza jej opinia o Thorntonie) ma miejsce w jej gÅ‚owie. Nie zwierza siÄ™ nikomu, nawet Bessie i prawdopodobnie tylko pan Bell poprawnie je rozpoznaje. W listach do Edith lojalność wobec ojca pozwala jej tylko być optymistycznÄ… w temacie Milton i nawet w opisie strajku jej wypowiedzi sÄ… bardziej nacechowane przez to, czego nie może ujawnić niż prze to, co może powiedzieć.

2. Czy scenariusz zmieniaÅ‚ siÄ™, kiedy zaczÄ™to krÄ™cenie? Nim rozpocznie siÄ™ filmowanie, scenariusz czeka zazwyczaj kilka miesiÄ™cy (a nawet lat), zanim budżet bÄ™dzie zaplanowany i nie jest w niczyim interesie, by powstaÅ‚y sceny, które okażą siÄ™ zbyteczne. Z punktu widzenia scenarzysty to staje siÄ™ niebezpieczne, jeÅ›li myÅ›laÅ‚o siÄ™ z góry, że duże partie scenariusza zmieniÄ… siÄ™, kiedy zacznie siÄ™ krÄ™cenie filmu. To dlatego spora część pracy i dyskusji miÄ™dzy reżyserem, scenarzystÄ… i producentem ma miejsce przed rozpoczÄ™ciem filmowania. To także oczywiÅ›cie okres prób, podczas którego aktorzy majÄ… sposobność pomyÅ›leć, jak zacznÄ… budować swoje role. Nie znaczy to oczywiÅ›cie, że gdy siÄ™ zaczyna montaż, nie można już nic zmienić. PrzykÅ‚adem jest sytuacja, kiedy wszyscy zobaczyliÅ›my scenÄ™ pracujÄ…cej na peÅ‚nych obrotach fabryki i potem uciÄ™tÄ… sekwencjÄ™ z Margaret widzÄ…cÄ… Thorntona po raz pierwszy. StaÅ‚o siÄ™ oczywiste, że to konkretny, istotny moment pierwszego odcinka i potrzebujemy tego tak szybko, jak to możliwe. WczeÅ›niej nakrÄ™ciliÅ›my kilka niewielkich scen w „Helstone”, z których najważniejszÄ… byÅ‚a ta, w której pan Hale mówi Margaret, że porzuciÅ‚ KoÅ›ciół. Ten aspekt historii przyprawiaÅ‚ nas o ból gÅ‚owy przez pewien czas, ponieważ 13 artykułów i sprzeciwów pana Hale’a nawet teraz nie jest dla mnie jasnych, jakkolwiek bardzo siÄ™ skupiam. I próbowaliÅ›my w jakiÅ› prostszy sposób uczynić zerwanie pana Hale’a z KoÅ›cioÅ‚em bardziej poważnym. Powód, który siÄ™ miaÅ‚ pojawić, w jednym momencie miaÅ‚ ukazywać, że on zrobiÅ‚ coÅ› naprawdÄ™ grzesznego. Zatem upiekliÅ›my dwie pieczenie na jednym ogniu, wyciÄ™liÅ›my caÅ‚kiem sceny z Helstone poza scenÄ… oÅ›wiadczyn (Henry’ego) i przenieÅ›liÅ›my do późniejszej sekwencji historiÄ™ o odejÅ›ciu z KoÅ›cioÅ‚a (w tej scenie Tim i Lesley sÄ… wspaniali).
Richard i Daniela zagrali swoje role z ogromnym poświęceniem i wiem, że na wszystkich wywarło wrażenie to, jak bardzo oboje utożsamili się z nimi. Oboje byli profesjonalistami i prawdziwą przyjemnością było pracować z nimi.

3. WiÄ™cej odcinków? Jestem szczęśliwa, że tak bardzo wszystkim spodobaÅ‚ siÄ™ serial, że chcieliby wiÄ™cej! Jednakże nie jestem pewna, co to mogÅ‚oby być. MyÅ›lÄ™, że chociaż wÄ…tki „przemysÅ‚owe” sÄ… bardzo ważne, a relacje Johna i Margaret z innymi bohaterami niezwykle istotne (np. z Bessie, Higginsem czy oczywiÅ›cie z Hannah Thornton), nastÄ™puje moment, kiedy przede wszystkim wÄ…tek miÅ‚osny napÄ™dza tÄ™ historiÄ™. Po pierwsze, nie ma zbyt wielu bohaterów w „North and South” (i jak wiadomo, kilku z nich szybko umiera), a żaden z nich poza parÄ… głównych bohaterów i Higginsem nie ma wÅ‚asnego, odrÄ™bnego wÄ…tku. MyÅ›lÄ™, że byÅ‚oby konieczne wymyÅ›lić coÅ› dla innych postaci, gdyby siÄ™ chciaÅ‚o wydÅ‚użyć serial. Kiedy Margaret opuszcza Milton, trudno podtrzymać tempo historii miÅ‚osnej, szczególnie że w tym momencie żadne z „kochanków” nie mówi o tym z kimÅ› innym.
Scena proszonej kolacji w Londynie, która jest na koÅ„cu książki, zostaÅ‚a „wyciÄ™ta” z wielu innych powodów niż czas. Z powodu pobieżnego i szczerze, raczej pÅ‚askiego zakoÅ„czenia powieÅ›ci postanowiliÅ›my przeksztaÅ‚cić koniec historii. Jednakże Thornton widziany i odróżniajÄ…cy siÄ™ w towarzystwie „PoÅ‚udniowców” (w powieÅ›ci) jest przydatny, by pokazać, że opinia Margaret o nim siÄ™ zmieniÅ‚a. LondyÅ„ska kolacja jest naprawdÄ™ późno w powieÅ›ci (w sensie czasowym) i widownia (oraz Margaret) jest Å›wiadoma jej silnych uczuć wobec niego do tego czasu. W zwiÄ…zku z tym scena podczas Wielkiej Wystawy ukazuje nie tylko Thorntona jako szanowanego fabrykanta, ale także Margaret, która, nie uÅ›wiadamiajÄ…c sobie tego, jest emocjonalnie pomiÄ™dzy PółnocÄ… i PoÅ‚udniem. Prosi Thorntona, by powiedziaÅ‚ jej matce, że wkrótce wróci do „domu” i nie wywierajÄ… na niej wrażenia przebiegÅ‚e próby Henry’ego, by zdyskredytować Milton. Odrzuciwszy oÅ›wiadczyny Thorntona, teraz widzi, że przechwaÅ‚ki Hannah Thornton na temat syna (w pierwszym odcinku) byÅ‚y w rzeczywistoÅ›ci prawdÄ…, on jest szanowany jako fabrykant poza Milton i maÅ‚o prawdopodobne, by nie miaÅ‚ kilku wielbicielek... Co prowadzi nas do kolejnego pytania...

4. Dlaczego panna Latimer? MyÅ›lÄ™, że Elizabeth Gaskell byÅ‚a bardzo ostrożna w dwóch scenach oÅ›wiadczyn, by próbować uÅ›wiadomić swoich czytelników, jakÄ… loteriÄ… byÅ‚o małżeÅ„stwo dla wiktoriaÅ„skiej kobiety z klasy Å›redniej. One mogÅ‚y otrzymać propozycjÄ™ od jakiegoÅ› nieznajomego i ich jedyna możliwoÅ›ciÄ… byÅ‚o odpowiedzieć tak lub nie. To jasne, że Margaret widzi sprawÄ™ oÅ›wiadczyn Henry’ego jako trudnÄ…, ponieważ naprawdÄ™ go lubi i odczuwa zażenowanie z tego powodu, że musi go odrzucić w tak otwarty sposób. OÅ›wiadczyny Thorntona, zważywszy, że jest rzekomy ich powód, iż ona siÄ™ jakoÅ› skompromitowaÅ‚a, broniÄ…c go podczas zamieszek, także bÄ™dÄ… odrzucone. Ale ona odczuwa to jako o wiele bardziej bolesne, a jej frustracja, że zostaÅ‚a postawiona w tak trudnej sytuacji, sprawia, że jej odmowa jest bardziej niezdarna. Można odczuwać wobec Margaret współczucie po oÅ›wiadczynach Thorntona, Jest prawdziwie zmartwiona, że zraniÅ‚a jego uczucia. Jest nawet skÅ‚onna do postrzegania go w bardziej życzliwy sposób. Nie żeby natychmiast żaÅ‚owaÅ‚a swojej odmowy, ale staje siÄ™ bardziej gotowa, by uznać wzniosÅ‚e opinie pani Thornton na temat wartoÅ›ci jej syna.
Powinnam wyjaśnić, że panna Latimer jako poważna rywalka jest tylko wymysłem wyobraźni Margaret. Wyraźnie byłoby błędem sugerować, że Thorntona w jakiś sposób pociągał pomysł, by mógł być zaręczony z kimś innym. Ale jest kawalerem, bardzo pożądaną partią i to naturalne, że inni spekulują na temat jego małżeńskich planów. Pan Latimer i Fanny są jedynymi, którzy to otwarcie komentują podczas akcji, nie mając pojęcia, co zdarzyło się między Johnem i Margaret. Wspomniałam przedtem, że trudno było pokazać zmianę opinii Margaret na temat Thorntona. W trzecim odcinku oglądamy ją po odrzuceniu oświadczyn, potem, kiedy widzi go w innym świetle podczas Wielkiej Wystawy, i wreszcie podczas wątku z bratem Fryderykiem, kiedy nie potrafi powiedzieć Johnowi prawdy. W zakończeniu trzeciej części on mówi, że patrzy w przyszłość. Chociaż w książce przyznaje przed sobą, że nigdy nie będzie kochał nikogo oprócz Margaret, tu jest dość surowy wobec niej, mówiąc, że żałuje okazania swych uczuć, a ona nie powinna widzieć w jego zachowaniu żadnych przysług, które pozwoliłyby myśleć, że jego uczucia nadal trwają. To powody, dla których Margaret zakłada, że on myśli o kimś innym.

5. Pan Bell. Właściwie nie zgodziłabym się z Twoim opisem pana Bella w powieści. Wydaje mi się dość irytujący; dla kogoś, kto przypuszcza, że jest tak świątobliwy, wydaje się być niezdolny, by oprzeć się robieniu przytyków w jakiejkolwiek rozmowie. Postrzegam go jako bardziej miłego niż szczerego, niezłośliwego dyletanta, którym nic nie może wstrząsnąć. Innym powodem nieznacznej zmiany tej postaci jest to, że w innym wypadku tylko biedna Fanny byłaby beztroską postacią w czterogodzinnym dramacie. Nie było także naszą intencją sugerować, że pan Bell i Thornton powinni być zazdrośni o siebie. Myślę, że na początku Thornton jest doskonale spokojny o pana Bella (na przykład w scenie proszonej kolacji jest na początku dość zdziwiony jego żartobliwością), nawet jeśli uznaje porównania z nim. W części czwartej Thornton tak naprawdę nie rozmawia z nikim, jest tak porażony upadkiem fabryki i utratą Margaret. Nie zamierzałam, by był dla pana Bella bardziej szorstki niż dla jakiegokolwiek innego obcego człowieka.
Nie zamierzaÅ‚am także uczynić pana Bella „lubieżnym” w żaden inny sposób niż jako lwa salonowego, na pewno nie w jakimÅ› okreÅ›lonym spojrzeniu na Margaret. SÄ…dzÄ™, że to byÅ‚oby naturalne, obiecawszy Hale’owi zaopiekować siÄ™ Margaret, rozważyć, kiedy ona zostaÅ‚a sierotÄ…, jakie okolicznoÅ›ci mogÅ‚yby sprawić, żeby ona nie wyjechaÅ‚a ze Shawami. Czy mogliby być razem? Jakie byÅ‚yby zasady w tej sytuacji? Na pewno obaj, pan Bell i pan Hale wyobrażali sobie niejasno, jak miÅ‚o byÅ‚oby, gdyby Margaret siÄ™ nimi opiekowaÅ‚a „na stare lata”, ale oczywiÅ›cie bez jakichkolwiek podtekstów seksualnych. Pan Bell nie jest czÅ‚owiekiem, który myÅ›li lub czuje bardzo gÅ‚Ä™boko, myÅ›li o tym, co mówi w danej chwili, wiÄ™c (w czwartym odcinku, podczas odwiedzin w Helstone) wypowiadajÄ…c sÅ‚owa o „opiece” (nie jest to żadna konkretna „propozycja) i uÅ›wiadamiajÄ…c sobie, że Margaret jest zakochana w Thorntonie, szybko i z wdziÄ™kiem przechodzi do bardziej przyziemnych spraw. Uważam, że Brian Protheroe zrÄ™cznie zagraÅ‚ tÄ™ dÅ‚ugÄ… i trudnÄ… scenÄ™ w części czwartej i przepraszam, jeÅ›li niechcÄ…cy podpowiedziaÅ‚am komuÅ› różne pomysÅ‚y na temat postaci i charakteru pana Bella.

6. Agresja Thorntona wobec Stephensa... Wiem, że ta scena wywoÅ‚aÅ‚a wiele dyskusji, wiÄ™c postaram siÄ™ to wyjaÅ›nić. ZakÅ‚adajÄ…c, że uczucie Margaret i Thorntona to zderzenie Północy i PoÅ‚udnia, byÅ‚o konieczne, by uczynić ich pierwsze spotkanie bardziej dramatycznym niż w książce. ZdecydowaliÅ›my, że trzeba kazać Margaret pójść do fabryki (tego nie ma w powieÅ›ci). ChciaÅ‚am znaleźć sposób, by Milton staÅ‚o siÄ™ prawdziwym, wrÄ™cz fizycznym szokiem dla zmysłów Margaret, po Å‚agodnoÅ›ci PoÅ‚udnia... stÄ…d otwarcie drzwi zgrzeblarni miaÅ‚o być zmasowanym podwójnym atakiem – na wzrok i sÅ‚uch. To obraz piekÅ‚a i Thornton jest z nim nierozerwalnie poÅ‚Ä…czony. Chociaż Thornton nie zachowuje siÄ™ tak paskudnie w powieÅ›ci, fakt, że przewodzi temu piekÅ‚u i odnosi z tego korzyÅ›ci, to coÅ›, czego ani my, ani Margaret nie może zignorować. MyÅ›lÄ™, że wzglÄ™dna „Å›wiÄ™tość” Thorntona staÅ‚a siÄ™ problemem na poczÄ…tku powieÅ›ci (nie tylko dla udramatyzowania tego dla współczesnego odbiorcy), ponieważ skutecznie torpeduje charakter Margaret w ich pierwszych kilku wspólnych scenach. MyÅ›lÄ™, że nawet odbiorca XIX-wieczny mógÅ‚ postrzegać Margaret (w książce) jako dość zarozumiaÅ‚Ä… i antypatycznÄ… - w jej raczej nierozsÄ…dnej niechÄ™ci wobec kogoÅ›, kto przecież spÄ™dziÅ‚ wiele czasu (którego nie posiadaÅ‚ zbyt wiele), by pomóc caÅ‚kiem obcemu w wynajÄ™ciu mieszkania. Szybko uÅ›wiadomimy sobie, że Margaret jest podobna do swego ojca w swym niesnobistycznym ignorowaniu klas i umiejÄ™tnoÅ›ci szczerego mówienia ludziom wszystkich profesji, wiÄ™c w każdym razie jej bycie irytujÄ…cÄ… jest czymÅ› niewÅ‚aÅ›ciwym. Wydaje siÄ™ lekkomyÅ›lne, by ryzykować zrażenie caÅ‚kiem dużej grupy odbiorców do głównego bohatera, tak od razu... Dlatego próbowaliÅ›my uczynić Thorntona tak dwuznacznym, jak to byÅ‚o możliwe w pierwszym odcinku – jak gdybyÅ›my widzieli Milton i jego samego oczami Margaret, dopiero co przybyÅ‚Ä… z PoÅ‚udnia i patrzÄ…cÄ… bardzo ostro.
Co do tego, czy przemoc znaczÄ…co zmienia charakter Thorntona – nie jestem pewna. Nie jestem pewna, skÄ…d to mam, ale nie sadzÄ™, bym to caÅ‚kowicie wymyÅ›liÅ‚a. On na pewno jest mężczyznÄ… gwaÅ‚townym i popÄ™dliwym, dość porywczym (na przykÅ‚ad w scenie zamieszek na pewno nie zachowuje siÄ™ racjonalnie, nawet przed uderzeniem Margaret kamieniem) i ustÄ…piÅ‚am, dajÄ…c mu naprawdÄ™ mocne powody, by pobić Stephensa. Wiem, że sÄ… tacy, którzy nigdy siÄ™ nie pogodzÄ… z tÄ… scenÄ…, ale czasem trzeba zmienić niektóre momenty, by zostaÅ‚a zachowana równowaga w czterogodzinnym serialu – zgodnie z zamierzeniami Gaskell. Nawet jeÅ›li te momenty sÄ… niedokÅ‚adnie takie jak w powieÅ›ci.

7. Dlaczego nie ma sceny wyznania uczuć po zamieszkach? Jest kilka powodów, dla których nie zostaÅ‚a wÅ‚Ä…czona do filmu scena, w której Thornton wnosi Margaret do domu i wyznaje, że jÄ… kocha. Po pierwsze – sekwencja przed i po zamieszkach aż do sceny oÅ›wiadczyn jest dość skomplikowana, angażuje wÅ‚aÅ›ciwie wszystkich naszych bohaterów, wiÄ™c czego użyć, by zachować odpowiedniÄ… równowagÄ™, aby zakoÅ„czenie odcinka byÅ‚o dość zaskakujÄ…ce? Poza tym, z praktycznego punktu widzenia, wiÄ™kszość scen we wnÄ™trzach (z wyjÄ…tkiem wymiany zdaÅ„ miÄ™dzy Margaret i Thorntonem: „ProszÄ™ zejść i stanąć przed nimi jak mężczyzna!”) byÅ‚o krÄ™conych w Londynie w domu Thorntonów, podczas gdy sceny „zewnÄ™trzne” byÅ‚y krÄ™cone w Keighly. Scena z Thorntonem wnoszÄ…cym Margaret do domu kilka tygodni po zetkniÄ™ciu z uczestnikami rozruchów (poza tym, że nie bylibyÅ›my w stanie mieć tÅ‚a i statystów) byÅ‚aby trudna do zrobienia, nawet gdyby miaÅ‚a dopeÅ‚nić istoty wydarzeÅ„. Jednakże myÅ›lÄ™, że najważniejszym powodem jest co innego. Nie sÄ…dzÄ™, że w tym dokÅ‚adnie momencie Thornton przyznaÅ‚by siÄ™, że jest zakochany w Margaret, nawet przed samym sobÄ…. CaÅ‚a istota oÅ›wiadczyn jest bardzo pospieszna i nieprzemyÅ›lana, to tak, jak gdyby zamieszki i zaangażowanie Margaret daÅ‚y Thorntonowi usprawiedliwienie, by iść i jÄ… zobaczyć. Hanna (ku jej zmartwieniu, kiedy to sobie uÅ›wiadomiÅ‚a, jestem pewna) wÅ‚aÅ›ciwie wzmacnia determinacjÄ™ syna, że oÅ›wiadczyny sÄ… konieczne i bÄ™dÄ… mile widziane. Im wiÄ™cej o tym myÅ›lÄ™, tym bardziej podoba mi siÄ™ pomysÅ‚, że kiedy John mówi do Margaret: „ChcÄ™ ciÄ™ poÅ›lubić, ponieważ ciÄ™ kocham” – to staje siÄ™ bardziej Å›miaÅ‚ym przyznaniem siÄ™ przed sobÄ… niż wyznaniem dla niej.

8. Dlaczego Margaret okÅ‚amuje Thorntona w sprawie Freda? Nie myÅ›laÅ‚am o tym jako o wyborze „mniejszego zÅ‚a”. ChciaÅ‚am podkreÅ›lić poczucie niezrÄ™cznoÅ›ci pomiÄ™dzy tÄ… parÄ… po odrzuceniu oÅ›wiadczyn. W charakterze Thorntona jest, by wyobrażać sobie, że odwiedziny z koszem owoców sÄ… niezbÄ™dne do pokazania obojÄ™tnoÅ›ci. Z kolei Margaret chciaÅ‚aby przezwyciężyć skrÄ™powanie i nikomu o tym nie wspominać. W książce jest scena, w której Thornton odwiedza dom Hale’ów, a Dixon siÄ™ go pozbywa, a potem Margaret broni Johna przed lekceważącymi komentarzami brata. UznaÅ‚am, że to zbyt dobra okazja, by jÄ… zaprzepaÅ›cić i nie pokazać zmiany uczuć Margaret wobec Thorntona. Ta scena kÅ‚adzie też nacisk na to, że to panna Hale jest teraz skazana na bycie niezrozumianÄ…. Ona czuje siÄ™ winna temu, że Fred znalazÅ‚ siÄ™ w niebezpieczeÅ„stwie, i odpowiedzialna za to, by nikt siÄ™ nie dowiedziaÅ‚ o jego obecnoÅ›ci. Kiedy Thornton widzi jÄ… na stacji, jest bardziej gotowy, by uwierzyć, że ona coÅ› ukrywa, ponieważ wyraźnie widać, że ukrywa też coÅ› w domu...

9a. ZakoÅ„czenie. Szczerze, nie pamiÄ™tam odpowiedzi na to... poza powiedzeniem oczywiÅ›cie, że chciaÅ‚am przemyÅ›leć ponownie caÅ‚Ä… sekwencjÄ™ wydarzeÅ„ po Å›mierci Hale’ów. W istocie, poza ostatnia scenÄ… i tym, że Margaret nie jedzie do Cromer, wiÄ™kszość tego, co siÄ™ zdarza w książce, jest zaadaptowane. Głównym problemem byÅ‚o, by spróbować dać wrażenie przemijajÄ…cego czasu i pokazać, że Margaret i Thornton caÅ‚y czas o sobie myÅ›lÄ…. MyÅ›laÅ‚am także, że konieczne jest, by pokazać scenÄ™ z Margaret i Hannah Thornton, ponieważ po czterech godzinach filmu nie byÅ‚oby fair potraktować tÄ™ postać pobieżnie i zostawić, jak w książce. To miaÅ‚o sens, by Margaret pojechaÅ‚a do Milton, skoro ona zdecydowaÅ‚a siÄ™ użyć swych pieniÄ™dzy, by pomóc Marlborough Mills wyjść z kryzysu. MiaÅ‚a też sens wizyta Thorntona w Helstone, jaka ma miejsce także w książce, ale oczywiÅ›cie w innym czasie. Brak surduta (Thorntona) na stacji nie byÅ‚ ujÄ™ty w scenariuszu, ale wynikaÅ‚ z ciÄ…gÅ‚oÅ›ci sceny w Helstone. MyÅ›lÄ™, że jego brak dbaÅ‚oÅ›ci o ubiór pokazuje też brak opanowania Thorntona, który wÅ‚aÅ›nie straciÅ‚ pracÄ™, Margaret itd. i jest zwiÄ…zany z pomysÅ‚em pokazania, że on przeżywa rodzaj zaÅ‚amania.
Co do stosownoÅ›ci pocaÅ‚unku... trochÄ™ nie na temat. MyÅ›lÄ™, że zakÅ‚ada siÄ™, że niektóre decyzje scenariuszowe podejmuje siÄ™, aby stworzyć akcjÄ™ „ciekawszÄ… dla współczesnej widowni”. Jak gdyby ludzie czasów wiktoriaÅ„skich byli dla nas innym rodzajem ludzi, którzy nigdy nie pokazywali na zewnÄ…trz uczuć, ograniczeni tym, co wypada, którzy zawsze ubierali kapelusze i rÄ™kawiczki, kiedy wychodzili z domu (czy pytalibyÅ›my o pocaÅ‚unek w powieÅ›ciach Bronte?). Współczesny odbiorca telewizyjny jest jakoÅ› mniej wrażliwy, mniej wyrobiony i potrzebuje jakiegoÅ› „uderzenia”, by zrozumieć historiÄ™ – chociaż szczerze wierzÄ™, że tak nie jest. NaprawdÄ™ uważam, że ludzie, niezależnie od mijajÄ…cych pokoleÅ„, majÄ… podobnÄ… wrażliwość, która czyni ponowne odczytywanie „klasyki” trwaÅ‚ym fenomenem, nic innego. Przepraszam, to brzmi podnioÅ›le, ale ja zawsze jestem pytana o „odniesienia” do jakiejÅ› książki i nie znam żadnej uczciwej odpowiedzi poza „To jest Å›wietna historia”.

9b. WracajÄ…c do sceny na stacji... Wszyscy mocno czuliÅ›my, że ten rodzaj niecierpliwoÅ›ci nagromadzonej przez cztery godziny „bÄ™dÄ…, nie bÄ™dÄ… (razem)”, nie byÅ‚by zaspokojony przez uÅ›cisk rÄ™ki i delikatne uÅ›miechy. Poczucie ruchu pociÄ…gów, zbieg okolicznoÅ›ci spotkania (co, jeÅ›li by któryÅ› z nich spóźniÅ‚ siÄ™ pięć minut?), przeczucie, że jeÅ›li wrócÄ… pociÄ…gami do siebie, nigdy siÄ™ nie spotkajÄ… – wszystko to dawaÅ‚o poczucie sytuacji „teraz albo nigdy”. Tych dwoje przeszÅ‚o przez straszne rzeczy i myÅ›lÄ™, że możemy uwierzyć, że byliby w stanie zapomnieć o wszystkim wokół siebie. Ostatnie zdanie zostaÅ‚o tak wÅ‚aÅ›nie zamierzone. PróbowaÅ‚am sobie przypomnieć, jak dyskutowaliÅ›my na temat tej sceny i myÅ›lÄ™, że jednÄ… z najprzyjemniejszych dla mnie rzeczy jest to, że nie mieliÅ›my żadnych problemów, poza tym, że musieliÅ›my wybrać do koÅ„cowej sceny inne miejsce, ponieważ z powodu niewielkiej dÅ‚ugoÅ›ci peronu nie mogliÅ›my filmować zbyt dÅ‚ugo wnÄ™trza pociÄ…gu, by dać wrażenie introspekcyjnej natury tej sceny. Oprócz tego uważam, że wszyscy: reżyser, aktorzy, ludzie odpowiedzialni za muzykÄ™, kostiumy, produkcjÄ™ (którzy wyczarowali z jednego pociÄ…gu dwa) pokazali peÅ‚niÄ™ swoich możliwoÅ›ci w tej scenie.

10. Nie pamiÄ™tam, skÄ…d siÄ™ wzięło „biaÅ‚e piekÅ‚o”. MyÅ›lÄ™, że próbowaÅ‚am wyobrazić sobie, jak mogÅ‚oby wyglÄ…dać w przÄ™dzalni. Poza tym – Margaret jest córkÄ… duchownego... Nie mieliÅ›my też żadnej emocjonalnie napiÄ™tej sceny na zakoÅ„czenie pierwszego odcinka, wiÄ™c zdecydowaliÅ›my pokazać, jak samotna i wyizolowana jest Margaret w Milton i że nikomu nie może o tym powiedzieć.

11. I w koÅ„cu – chociaż mój nastÄ™pny projekt jest współczesnÄ… opowieÅ›ciÄ…, prowadzÄ™ rozmowy w sprawie kolejnej klasycznej powieÅ›ci. Ale, jak to zwykle bywa, niewiele jeszcze wiadomo i niewiele mogÄ™ na ten temat powiedzieć, to zależy od wielu czynników. MyÅ›lÄ™, że jest oczywiste, że caÅ‚a obsada „N&S” byÅ‚a rewelacyjna i byÅ‚abym podekscytowana, gdybym miaÅ‚a szansÄ™ pracować z którymkolwiek z tych ludzi w przyszÅ‚oÅ›ci.

Jeszcze raz dziękuję za Waszą pomoc i entuzjazm.

Sandy Welch


Thorntonmania... nieustające apogeum uzależnienia.

Offline

 

#168 2006-04-27 17:16:17

Alison
U¿ytkownik

Re: Artykuły na temat North & South

"MyÅ›lÄ™, że jest oczywiste, że caÅ‚a obsada „N&S” byÅ‚a rewelacyjna i byÅ‚abym podekscytowana, gdybym miaÅ‚a szansÄ™ pracować z którymkolwiek z tych ludzi w przyszÅ‚oÅ›ci.
Jeszcze raz dziękuję za Waszą pomoc i entuzjazm."

Ależ nie ma za co my też dziękujemy i możemy sporo podpowiedzieć w sprawie obsady następnego dzieła ;-)
GosiuJ - molto grazie :-)


Dusza moja na zawsze zostanie dziewczyną, swoja, własna, niczyja, nie znana nikomu...

Offline

 

#169 2006-04-27 17:53:16

Gosia
U¿ytkownik

Re: Artykuły na temat North & South

Moze przymierza sie do Jane Eyre? wink
Juz pare razy czytalam na roznych forach i w artykulach opinie, ze Armitage moglby byc niezlym Rochesterem. big_smile

W książce jest scena, w której Thornton odwiedza dom Hale’ów, a Dixon siÄ™ go pozbywa, a potem Margaret broni Johna przed lekceważącymi komentarzami brata. UznaÅ‚am, że to zbyt dobra okazja, by jÄ… zaprzepaÅ›cić i nie pokazać zmiany uczuć Margaret wobec Thorntona. Ta scena kÅ‚adzie też nacisk na to, że to panna Hale jest teraz skazana na bycie niezrozumianÄ….

Ja mysle, ze swietnie to Welch wymyslila. Lubie ta scene odwiedzin Thorntona z koszykiem owocow i faktycznie w ksiazce jej nie znalazlam.
A jest naprawde dobra. I wiaze sie z cala fabula. Widac to zdenerwowanie Margaret i smutek Thorntona.

Brak surduta (Thorntona) na stacji nie był ujęty w scenariuszu, ale wynikał z ciągłości sceny w Helstone. Myślę, że jego brak dbałości o ubiór pokazuje też brak opanowania Thorntona, który właśnie stracił pracę, Margaret itd. i jest związany z pomysłem pokazania, że on przeżywa rodzaj załamania.

No prosze i okazuje sie, ze bialej koszuli nie bylo w scenariuszu sceny peronowej. Ile bysmy stracily wink Bylam przekonana, ze byla, zeby "wyluzowac" te ujecia.

Wszyscy mocno czuliÅ›my, że ten rodzaj niecierpliwoÅ›ci nagromadzonej przez cztery godziny „bÄ™dÄ…, nie bÄ™dÄ… (razem)”, nie byÅ‚by zaspokojony przez uÅ›cisk rÄ™ki i delikatne uÅ›miechy. Poczucie ruchu pociÄ…gów, zbieg okolicznoÅ›ci spotkania (co, jeÅ›li by któryÅ› z nich spóźniÅ‚ siÄ™ pięć minut?), przeczucie, że jeÅ›li wrócÄ… pociÄ…gami do siebie, nigdy siÄ™ nie spotkajÄ… – wszystko to dawaÅ‚o poczucie sytuacji „teraz albo nigdy. Tych dwoje przeszÅ‚o przez straszne rzeczy i myÅ›lÄ™, że możemy uwierzyć, że byliby w stanie zapomnieć o wszystkim wokół siebie

No jasne, ze TYLE nagromadzonej niecierpliwosci, mogloby byc zabojcze. Czuloby sie niedosyt jak w DiU 1995. Moze Welch wlasnie to brala pod uwage i frustracje widzow. Co tam uscisk reki? (w DiU nawet tego nie bylo).
A tak Welch zaspokoila wszystkie "chucie" widzow big_smile A scena jest zrealizowana doskonale.
Welch dobrze tlumaczy, choc nie wiem czy jednak w wiktorianskiej Anglii to by byl wystarczajacy argument. Siostry Bronte sa nieco "szalone", wiec w ich powiesciach wiele sytuacji jest dopuszczalnych, ktore u Austen czy Gaskell mozliwe by nie byly.
Ale tlumaczenie Welch uznajÄ™ za wystarczajace. "Teraz albo nigdy" - jasne, w takiej sytuacji nawet powsciagliwa Margaret mogla zdobyc sie na szalenstwo.
Jeszcze dodam, ze przez mysl mi nie przeszlo, ze Thornton moglby byc zazdrosny o Bella. A w scenie rozmowy z nim na koncu, po prostu jest zalamany, ze Margaret odeszla i nigdy nie wroci. To mysl o niej sprawia, ze jest taki niemily dla Bella.
Natomiast to, ze Bell moglby byc zazdrosny o Thorntona, to mogloby byc bardziej prawdopodobne, ale moze bardziej ta zazdrosc bylaby o to, ze Thornton jest mlody, i kocha go piekna kobieta.

GosiuJ, piekny i ciekawy artykul. Ogromne dzieki big_smile


Z Południa na Północ:
http://forum.northandsouth.info/index.php

Offline

 

#170 2006-04-27 18:06:16

Gosia
U¿ytkownik

Re: Artykuły na temat North & South

Podsumowujac: scenariusz jest wspanialy.
Dodane sceny (poza kopaniem Stevensa) a wiec:
- scena z przyjsciem Margaret do fabryki i "biale pieklo"
- Wielka Wystawa
- slowa Thorntona w czasie zareczyn: I spoke to you ... itd
- scena z Thorntonem przychodzacym do Hale`ow z koszykiem
- scena Look back
- scena ostatniej rozmowy Margaret z pania Thornton w pustej fabryce
- scena peronowa
- moze jakas jeszcze, ktorej teraz nie pamietam...
Wszystkie one swietnie sie komponuja z caloscia i wydaja sie jak wyjete z ksiazki. Sa doskonale.
Welch (poza scena ze Stevensem, ktora jednak jest przesadna) ma ogromna intuicje, co moze podobac sie widzom i co moze wzbogacic fabule filmu.
To ona jest jedna z najwiekszych tworczyn sukcesu N&S.


Z Południa na Północ:
http://forum.northandsouth.info/index.php

Offline

 

#171 2006-04-27 19:40:28

GosiaJ
U¿ytkownik

Re: Artykuły na temat North & South


Ależ nie ma za co my też dziękujemy i możemy sporo podpowiedzieć w sprawie obsady następnego dzieła ;-)
GosiuJ - molto grazie :-)

Ali, czymże są moje ułomne dzieła w porównaniu z Twoimi wiekopomnymi :-)
A co do obsady - tak, podpowiadamy, słusznie Gosia prawi, moża czas za Jane Eyre się wziąć i za Rochestera! O Bondzie już wspominałyśmy wczoraj. I Danielkę też warto zatrudnić, a jakże; nie wspomnę już o Brendanku Coyle'u, może tym razem w jakiej romantycznej roli? :-)


Thorntonmania... nieustające apogeum uzależnienia.

Offline

 

#172 2006-04-27 20:00:01

GosiaJ
U¿ytkownik

Re: Artykuły na temat North & South

To znowu ja - trudno, ja po prostu uwielbiam rozmawiać o tym filmie i mogę tak w kółko lol


A jest naprawde dobra. I wiaze sie z cala fabula. Widac to zdenerwowanie Margaret i smutek Thorntona.

Tak, lubię ten moment, kiedy ona chce go zatrzymać. Ich późniejsza rozmowa jest też emocjonująca, kiedy John, już po wydarzeniach na dworcu, mówi z wyrzutem, czy wie, czym ryzykowała i na jakie plotki się naraziła. I co on teraz może o niej myśleć... Oczywiście przeżywa to bardziej niż pokazuje.


No jasne, ze TYLE nagromadzonej niecierpliwosci, mogloby byc zabojcze. Czuloby sie niedosyt jak w DiU 1995. Moze Welch wlasnie to brala pod uwage i frustracje widzow. Co tam uscisk reki? (w DiU nawet tego nie bylo).
A tak Welch zaspokoila wszystkie "chucie" widzow big_smile A scena jest zrealizowana doskonale.
Welch dobrze tlumaczy, choc nie wiem czy jednak w wiktorianskiej Anglii to by byl wystarczajacy argument. Siostry Bronte sa nieco "szalone", wiec w ich powiesciach wiele sytuacji jest dopuszczalnych, ktore u Austen czy Gaskell mozliwe by nie byly.
Ale tlumaczenie Welch uznajÄ™ za wystarczajace. "Teraz albo nigdy" - jasne, w takiej sytuacji nawet powsciagliwa Margaret mogla zdobyc sie na szalenstwo.

Och, na szczęście nie poprzestali na uścisku ręki :-) Brakuje mi w "DiU" 1995 jakiegoś głębszego zaakcentowania tego szczęścia, tzn. nie uważam, że scena wyznania uczuć na końcu jest zła, tym bardziej, że Colin i Jennifer pięknie pokazują spojrzeniem swoją miłość, ale przecież gdyby się tak trochę tylko pocałowali, to by przecież nikt nie zauważył ;-)
W "N&S" widział ich za to cały peron, na czele z Henrysiem, może i to nie uchodziło, ale na szczęście im w tym momencie na tym nie zależało. Margaretka może by i chciała być powściągliwa (chociaż myślę, że raczej nie chciała, to ona ku niemu lunatykuje), ale powiedzmy sobie szczerze - TAKI facet TAK na Ciebie patrzy, kiedy mu coś trujesz o jakichś biznesach, TAK kladzie swoją rękę na Twojej, TAK dotyka Twojej twarzy i... Cała wiktoriańska Anglia może się wypchać, i obyczaje, i dobre imię itd. Zresztą widocznie Thorntonikowi nie przeszkadzało, że tak się "pohańbiła" ;-)
Jeszcze jeden fragment tej sceny uwielbiam - kiedy zapowiadają odjazd pociągu do Londynu, ona odrywa się od niego, a on wstaje, jeszcze oszołomiony, ale przez chwilę pewien, że go zostawia. Zagrał rozpacz takim lekkim pochyleniem się do przodu, oparciem się o jakiś uchwyt czy coś...
No mówiłam że mogę w kółko :-)


Thorntonmania... nieustające apogeum uzależnienia.

Offline

 

#173 2006-04-27 20:14:10

ewa7
U¿ytkownik

Re: Artykuły na temat North & South

To znowu ja - trudno, ja po prostu uwielbiam rozmawiać o tym filmie i mogę tak w kółko lol

)

A ja mogę w kółko czytać Wasze posty dziewczyny
Aż wstrzymuję oddech , zeby nie spłoszyć piszących i żeby niczego nie zepsuć

Offline

 

#174 2006-04-27 20:21:47

Alison
U¿ytkownik

Re: Artykuły na temat North & South

Ali, czymże są moje ułomne dzieła w porównaniu z Twoimi wiekopomnymi :-)

Wiekopomna to "nadejszła chwila" ;-) Jakby kto miał wątpliwości.
A co do filmu to pisz kochana, pisz, fajnie sobie tak "snofa" pooglądać, bo na ekranie to ja już jakoś przestałam ostatnio...


Dusza moja na zawsze zostanie dziewczyną, swoja, własna, niczyja, nie znana nikomu...

Offline

 

#175 2006-04-27 20:21:50

ewa7
U¿ytkownik

Re: Artykuły na temat North & South



-) Brakuje mi w "DiU" 1995 jakiegoś głębszego zaakcentowania tego szczęścia, tzn. nie uważam, że scena wyznania uczuć na końcu jest zła, tym bardziej, że Colin i Jennifer pięknie pokazują spojrzeniem swoją miłość, ale przecież gdyby się tak trochę tylko pocałowali, to by przecież nikt nie zauważył ;-)
-)

A ja jestem rozczarowana końcową sceną DiU z 1995 roku
Nie wyobrażam sobie nawet jeśli to było 200 lat temu , żeby dwoje zakochanych ludzi ,którym serca o mały włos nie wyskoczą z piersi ,mogli tak iść obok siebie On o lasce, a ona nawet nie wzięła go pod rękę.
To przecież mogła zrobić.
Austen o całowaniu nie mogła pisać, bo kto by wydał jej książkę ,ale scenarzysta mógł cos dopowiedzieć

Offline

 

Stopka forum

Powered by PunBB
© Copyright 2002–2008 PunBB